11 stycznia 1924 Sejm przyjął ustawę o naprawie Skarbu Państwa i reformie walutowej, która określiła główne kierunki reform gospodarczych i przyznała rządowi premiera Władysława Grabskiego specjalne pełnomocnictwa. Reformy Grabskiego uważane są za jedno z największych osiągnięć politycznych II Rzeczpospolitej.
Rząd Władysława Grabskiego powstał w trudnej sytuacji politycznej i gospodarczej (po upadku rządu Wincentego Witosa i w warunkach hiperinflacji). 20 grudnia Grabski wygłosił expose oraz otrzymał od Sejmu wotum zaufania. Głównym zadaniem nowego rządu było ustabilizowanie sytuacji ekonomicznej, a przede wszystkim ograniczenie deficytu budżetowego i zwalczenie hiperinflacji.
11 stycznia 1924 Sejm przyjął ustawę o naprawie Skarbu Państwa i reformie walutowej. Zakładała ona wprowadzenie nowej waluty w miejsce marki polskiej, powołanie banku emisyjnego, podwyższenie podatków i oszczędności budżetowe (objęły one przede wszystkim administrację oraz kolej). Co ważne przyznawała ona prezydentowi (faktycznie rządowi) prawo wydawania rozporządzeń z mocą ustawy.
Już w kwietniu 1924 działalność rozpoczął nowy bank centralny ? Bank Polski (jako spółka akcyjna, w której tylko 1% udziałów należał do Skarbu Państwa), który podjął emisję nowej waluty ? złotego. Miał on 30% pokrycia w złocie i walutach obcych, a jego kurs wynosił 5,18 za dolara.
