Podporucznik piechoty Stefan Marceli Górski pseudonim ?Zdrój?, ?Brzeg? vel Stefan Gawłowski był jednym z 316 członków elitarnej grupy Cichociemnych zrzuconych na teren okupowanego kraju w czasie II wojny światowej. Ten niezwykły patriota, który przetrwał trudną i niebezpieczną walkę z III Rzeszą został zamordowany po sfingowanym procesie przez komunistyczne władze już po wojnie w ?wolnej Polsce?.
Stefan Górski urodził się 27 kwietnia 1922 roku w Poznaniu. W ramach edukacji szkolnej uczęszczał do Gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego w którym to w 1939 roku uzyskał tzw. małą maturę. W okresie nauki działał w ramach organizacji harcerskich w Poznaniu.
W sierpniu 1939 roku został powołany do pomocniczej służby łączności, gdzie zajmował się dozorowaniem przy Poczcie Głównej. Wobec naporu Niemców 4 września wraz z grupą harcerzy zostaje ewakuowany początkowo w głąb kraju, następnie zaś wobec sowieckiej napaści na Polskę 19 września przekracza granicę polsko ? węgierską. Po internowaniu przebywał w obozie cywilnym w Budapeszcie po opuszczeniu którego jak wiele tysięcy Polaków trasą przez Jugosławię i Włochy przedostał się do Francji po to by wstąpić do odtwarzanego tam Wojska Polskiego.
W grudniu 1939 roku wszedł w szeregi WP tworzonego przez gen. Sikorskiego, jednak został urlopowany w celu ukończenia nauki. Wobec kapitulacji Francji następnym przystankiem Górskiego była Wielka Brytania gdzie służył w 1. Brygadzie Strzelców jak również ukończył tam Kurs Szkoły Podchorążych w Dundee (wrzesień 1941 ? marzec 1942).
Po ukończeniu szkolenia konspiracyjnego ze specjalnością w dywersji został 4 sierpnia 1943 roku zaprzysiężony i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Nocą z 16 na 17 kwietnia w ramach operacji lotniczej ?Weller 12? podporucznik Górski ?Brzeg? wraz z 3 innymi cichociemnymi (ppor.Gustaw Heczko ?Skorpion?, ppor. Marian Kuczyński ?Zwrotnica?, ppor. Aleksander Tarnawski ?Upłaz?) zostaje przerzucony na teren okupowanego kraju. Zrzut ?ptaszków? przyjęła placówka odbiorcza ?Kanapa? znajdująca się niedaleko wsi Baniochy w powiecie grójeckim. W kraju otrzymał przydział do Kedywu Okręgu AK Łódź, gdzie pełnił rolę instruktora dywersji oraz dowódcy plutonu Kedywu w Obwodzie Piotrków Trybunalski pełnił również rolę zastępcy komendanta miasta Piotrków.
Po ujawnieniu się w 1945 roku rozpoczął studia na Akademii Handlowej, a następnie na UAM w Poznaniu(kierunek – WF oraz anglistyka). Należał również do klubu sportowego KS ?Warta? w którym uprawiał lekkoatletykę i koszykówkę zajmując 1 miejsce w Biegu Narodowym na 3000 metrów. Od czerwca 1945 roku pracował w Centrali Odpadków Przedsiębiorstwie Państwowym w Poznaniu.
22 listopada 1947 roku aresztowany w Poznaniu. Początkowe przesłuchania ppor. Górskiego miały miejsce w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa w Poznaniu następnie zaś przewieziono go do Warszawy. W stolicy maltretowany fizycznie i psychicznie przez najgorszych ubeckich katów m.in. Eugeniusza Chimczaka, Ludwika Borowskiego czy też Józefa Bobra.
W sfingowanym procesie Stefan Górski oskarżony został iż w okresie od grudnia 1946 roku do momentu aresztowania działał na szkodę Państwa Polskiego, jako tajny agent wywiadu brytyjskiego na Polskę. Według komunistycznych oprawców miał rzekomo gromadzić tajne informacje na temat sprzętu wojskowego, regulaminów wojskowych czy też dane na temat liczebności sił zbrojnych Polski Ludowej. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie wyrokiem z 4 sierpnia 1948 roku został skazany na karę śmierci.
27 września cichociemny Stefan Górski został zamordowany przez ubeckich oprawców w więzieniu mokotowskim. Dopiero 11 lat później władza ludowa poinformowała matkę cichociemnego iż jej syn został stracony.
Tablica w kościele św. Jacka w Warszawie, upamiętniająca poległych cichociemnych, w tym Stefana Górskiego/ Źródło: wikimedia
7 marca 1991 roku Sąd Najwyższy Izby Wojskowej orzekł o uniewinnieniu Stefana Górskiego, zaś w roku następnym Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego po rozpoznaniu wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich uznał wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 4 sierpnia 1948 roku za nieważny.
