Donald Trump podczas przysięgi prezydenckiej. / Wikimedia Commons (domena publiczna).

Dwóch emerytowanych generałów oficjalnie w rządzie Donalda Trumpa

W dniu 20 stycznia br. w kilka godzin po zaprzysiężeniu Donalda Trumpa na prezydenta i Mike’a Pence’a na wiceprezydenta USA, jako pierwsi do nowego rządu weszli dwaj emerytowani generałowie Korpusu Piechoty Morskiej (USMC): James N. Mattis jako Sekretarz Obrony i John F. Kelly jako Sekretarz Bezpieczeństwa Krajowego, a stanowiska które objęli są jednymi z kluczowych w nowym gabinecie. Kim są „generałowie Trumpa”?

W piątek, 20 stycznia br. w Waszyngtonie miała miejsce uroczystość zaprzysiężenia 45. prezydenta Stanów Zjednoczonych oraz wiceprezydenta: Donalda Johna Trumpa i Michaela Richarda „Mike’a” Pence’a. Kilka godzin później wiceprezydent mianował, a Senat USA przegłosował nominacje pierwszych dwóch sekretarzy w nowym rządzie: gen. w st. spocz. Jamesa N. Mattisa, stosunkiem głosów za-przeciw 98?1 na stanowisko 26. Sekretarza Obrony, a gen. w st. spocz. Johna F. Kelly’ego stosunkiem 88-11 na 5. Sekretarza Bezpieczeństwa Krajowego.

Gen. James N. Mattis. / Wikimedia Commons (domena publiczna).

Gen. James N. Mattis. / Wikimedia Commons (domena publiczna).

James Norman ?Mad Dog? Mattis (ur. 8 września 1950 r.) służył w Korpusie Piechoty Morskiej (USMC) w latach 1969?2013 i przeszedł na emeryturę jako czterogwiazdkowy generał. W ciągu swojej wojskowej kariery Wściekły Pies Mattis, jak jest nazywany, dowodził kolejno 1/7 batalionem USMC (1st Battalion, 7th Marines), 7. Pułkiem Marines (7th Marine Regiment), 1. Dywizją Marines (1st Marine Division), Marine Corps Combat Development Command, Dowództwem Centralnym USMC (COMUSMARCENT), 1. Brygadą Ekspedycyjną Piechoty Morskiej (I Marine Expeditionary Force), Dowództwem Sił Sojuszniczych NATO ds. Transformacji (Supreme Allied Commander Transformation), Dowództwem Połączonych Sił USA (USJFCOM) oraz Dowództwem Centralnym Stanów Zjednoczonych (CENTCOM).

Generał Mattis dowodził podczas I wojny w Zatoce Perskiej, inwazji na Afganistan oraz II wojnie w Zatoce Perskiej (w tym w obu bitwach o Al-Falludżę). Za swoją służbę został odznaczony dwa razy Medalem Departamentu Obrony za Wybitną Służbę z Brązowym Liściem, Medalem Marynarki Wojennej za Wybitną Służbę, Medalem Departamentu Obrony za Wzorową Służbę, Legią Zasługi, Brązową Gwiazdą z literą V, Medalem za Chwalebną Służbę z dwoma Złotymi Gwiazdami, Medalem za Służbę w Boju, Medalem Prezydenckim Departamentu US Navy, Nagrodą za Zasłużoną Połączoną Służbę, Wyróżnieniem dla Jednostki Marynarki Wojennej, Wyróżnieniem dla Zasłużonej Jednostki, Medalem Ekspedycyjnym Korpusu Piechoty Morskiej, Medalem za Służbę w Obronie Narodowej z dwoma Brązowymi Gwiazdami, Medalem za Służbę w Azji Południowo-Zachodniej z dwiema Brązowymi Gwiazdami, Medalem za Kampanię Afgańską z Brązową Gwiazdą, Medalem za Kampanię Iracką z Brązową Gwiazdą, Medalem Ekspedycyjnym podczas Globalnej Wojny z Terroryzmem z Brązową Gwiazdą, Medalem za Humanitarną Służbę, Medalem za Służbę Morską z Srebrną Gwiazdą i dwiema Brązowymi Gwiazdami, Medalem Rekrutacyjnym Korpusu Piechoty Morskiej z Brązową Gwiazdą, Złotym Medalem Wojska Polskiego (Polska), Medalem Zasługi NATO za Służbę, Medalem Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa (ISAF) NATO, Medalem Wyzwolenia Kuwejtu (Kuwejt). Posiada także odznaki eksperta karabinu oraz pistoletu USMC.

Gen. James N. Mattis w Iraku w 2007 roku jako dowódca USMC. / Wikimedia Commons (domena publiczna).

Gen. James N. Mattis w Iraku w 2007 roku jako dowódca USMC. / Wikimedia Commons (domena publiczna).

W dniu 20 listopada ub. r. prezydent-elekt poinformował o dużych szansach Jamesa N. Mattisa na objęcie stanowiska sekretarza obrony w przyszłym rządzie (czytaj więcej: Emerytowany generał Korpusu Piechoty Morskiej zostanie sekretarzem obrony USA?). Jako, że gen. Mattis zakończył służbę wojskową cztery lata temu, Izba Reprezentantów po raz drugi w historii uchyliła wymagane minimum 7 lat od zakończenia takowej służby do objęcia wysokiego stanowiska w administracji państwowej (pierwszym przypadkiem był gen. George Marshall, również desygnowany na Sekretarza Obrony w 1950 roku).

W związku z nominacją na Sekretarza Obrony, James Mattis wystosował list do wszystkich pracowników Departamentu Obrony:

Dobrze jest być z powrotem i jestem wdzięczny, że mogę służyć u waszego boku jako Sekretarz Obrony.

Wraz ze Wspólnotą Wywiadowczą jesteśmy stróżami i opiekunami naszego narodu. Wystarczy rzucić okiem na Was, umundurowanych i cywilnych członków Departamentu i Waszych rodzin, aby zobaczyć fundamentalną jedność naszego kraju. Reprezentujecie Amerykę zobowiązaną do wspólnego dobra; Amerykę, która nigdy nie narzeka broniąc swoich wolności; i Amerykę pozostającą ciągłym światłem nadziei dla całej ludzkości.

Każde działanie, które podejmiemy zostanie przewidziane tak, aby zapewnić, że nasze wojsko jest gotowe do walki już dziś oraz w przyszłości. Uznając, że żaden naród nie jest bezpieczny bez przyjaciół, będziemy pracować z Departamentem Stanu, aby wzmocnić nasze sojusze. Ponadto, jesteśmy gotowi poświęcić pełną wartość dolara od każdego podatnika, wydanego na obronę, tym samym zdobywając zaufanie Kongresu i narodu amerykańskiego.

Jestem przekonany, że wykonacie swoją rolę. Zobowiązuję się dla Was, że zrobię co tylko będę mógł jako Sekretarz.

Gen. John Francis Kelly. / Wikimedia Commons (domena publiczna).

Gen. John Francis Kelly. / Wikimedia Commons (domena publiczna).

John Francis Kelly (ur. 11 maja 1950 r.) służył w Korpusie Piechoty Morskiej (USMC) w latach 1970?1972 i 1976?2016 (w latach 1972-1976 tymczasowo w rezerwie) i również zakończył karierę wojskową jako czterogwiazdkowy generał. Kelly służył początkowo na lotniskowcach USS Forrestal (CV-59) oraz USS Independence (CV-62), a pierwsze stanowisko dowódcze objął w 1984 roku, gdy został mianowany dowódcą kompanii, a trzy lata później oficerem operacyjnym batalionu. Później trafił do słynnej Szkoły Oddziałów Ochrony Marines, zwanej potocznie the Basic School w Quantico (Wirginia), gdzie został kolejno szefem sekcji taktyk ofensywnych, grupy taktyk ofensywnych oraz dyrektorem kursu oficerskiego piechoty. Po trzech latach trafił do Marine Corps Command and Staff College oraz School for Advanced Warfare, również w Quantico. Później został dowódcą 1. Lekkiego Batalionu Zmechanizowanego „Highlanders? (1st Light Armored Reconnaissance Battalion; 1st LAR) w Camp Pendleton (Kalifornia). Wtedy też jego batalion wspierał policję w tłumieniu sześciodniowych zamieszek w Los Angeles z 1992 roku (Powstanie Rodneya Kinga). Po dwóch latach dowodzenia, skierowano go do National War College, po którym został mianowany w 1995 roku jako oficer łącznikowy w stopniu pułkownika Komendanta Korpusu Piechoty Morskiej z Izbą Reprezentantów. W 1999 roku został specjalnym asystentem w Naczelnym Dowództwie Sojuszniczych Sił Europy w Mons k. Brukseli, a po dwóch latach powrócił do służby na terytorium USA, gdzie został asystentem szefa sztabu G-3 w 2. Dywizji Marines (2nd Marine Division). Po roku przeniesiony do 1. Dywizji Marines (1st Marine Division) jako asystent dowódcy, a większość służby na tym stanowisku spędził w Iraku. Mianowany został wówczas generałem brygady i był to pierwszy taki awans oficera pozostającego w strefie wojny od czasu legendarnego gen. Chesty’ego Pullera w 1951 roku, który otrzymał awans podczas służby w wojnie koreańskiej. Kelly objął następnie dowodzenia Siłami Zadaniowymi Tripoli (Task Force Tripoli; TFT), które dotarły z Bagdadu aż do Samary i Tikritu. Po wycofaniu go z Iraku, Kelly został mianowany zastępcą Komendanta USMC, gen. Michaela Williama Hagee’a, a w styczniu 2007 roku nominowany na stopień generała majora. Niebawem został mianowany dowódcą 1. Brygady Ekspedycyjnej Piechoty Morskiej (I Marine Expeditionary Force; III MEF), a od lutego 2008 do lutego 2009 roku pełnił funkcję dowódcy Wielonarodowych Sił-Zachód (Multi-National Forces West; MNF-W) w Iraku. Po powrocie do kraju został wyższym asystentem wojskowym sekretarza obrony, Leona Panetta’y. Ostatnim stanowiskiem Kelly’go było objęcie Dowództwa Południowego Stanów Zjednoczonych (United States Southern Command; SOUTHCOM) w latach 2012-2016. W dniu 14 stycznia ub. r. zakończył służbę wojskową.

Za swoją służbę został odznaczony: Medalem Departamentu Obrony za Wybitną Służbę, Medalem Departamentu Obrony za Wzorową Służbę, Legią Zasługi ze Złotą Gwiazdą i ?V?, Medalem za Chwalebną Służbę ze Złotą Gwiazdą, Medalem Pochwalnym z trzema Złotymi Gwiazdami, Medalem za Osiągnięcie, Medalem za Służbę w Boju, Medalem Prezydenckim Departamentu US Navy, Nagrodą za Zasłużoną Połączoną Służbę z Brązowym Liściem, Wyróżnieniem dla Jednostki Marynarki Wojennej, Wyróżnieniem dla Zasłużonej Jednostki z dwoma Brązowymi Gwiazdami, Medalem Ekspedycyjnym Korpusu Piechoty Morskiej, Medalem za Służbę w Obronie Narodowej z dwoma Brązowymi Gwiazdami, Medalem za Służbę w Azji Południowo-Zachodniej z Brązową Gwiazdą, Medalem za Kampanię Iracką z trzema Brązowymi Gwiazdami, Medalem Ekspedycyjnym podczas Globalnej Wojny z Terroryzmem, Medalem za Służbę Morską z czterema Brązowymi Gwiazdami, Medalem za Służbę Morską US Navy i USMC, Narodowym Orderem Świętego Karola (Kolumbia) oraz Medalem Wyzwolenia Kuwejtu (Kuwejt).

W 2010 roku młodszy syn generała, 29-letni porucznik Robert Kelly poległ w akcji, gdy jako dowódca plutonu Marines w czasie rutynowego patrolu nastąpił na minę przeciwpiechotną w miejscowości Sangin, w afgańskiej prowincji Helmand. Przez tą tragedię, gen. John Kelly został najstarszym stopniem oficerem, który stracił na wojnie w Afganistanie syna lub córkę. Starszy syn generała, Robert M. Kelly, służy jako major USMC.

W grudniu ub. r. media poinformowały, że John Francis Kelly został wskazany przez prezydenta-elekta jako kandydat na stanowisko Sekretarza Bezpieczeństwa Krajowego (Department of Homeland Security; DHS). W czasie nominacji, w dniu 20 stycznia br., gen. Kelly powiedział:

Jestem zaszczycony i uniżony do podjęcia tej odpowiedzialności, by służyć u boku wspaniałych mężczyzn i kobiet w Departamencie Bezpieczeństwa Krajowego i podjąć się ochrony naszego narodu, jego obywateli i zachowania naszej wolności i obrony praworządności, jako kontynuacji mojej służby dla tego wspaniałego kraju. Proszę o cierpliwość i modlitwy, jako że biorę ogromne zobowiązanie razem z Wami, a mój jedyny apel dotyczy wspólnego skupienia się na naszej lojalności do Konstytucji, jako że wszyscy mamy przysięgę do jej zachowania i ochrony oraz narodu, który kochamy.

Departament Bezpieczeństwa Krajowego to trzeci największy urząd federalny w Stanach Zjednoczonych, pod który podlegają: Federalna Agencja Zarządzania Kryzysowego (Federal Emergency Management Agency; FEMA), Agencja Bezpieczeństwa Transportu (Transportation Security Administration), Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych (United States Coast Guard; USCG), Urząd Celny i Ochrony Granic (U.S. Customs and Border Protection), Służby Imigracyjne i Celne USA (U.S. Immigration and Customs Enforcement; ICE), Urząd ds. Obywatelstwa i Imigracji USA (U.S. Citizenship and Immigration Services; USCIS) oraz Tajna Służba Stanów Zjednoczonych (United States Secret Service).

Źródła:

defense.gov: James Mattis – Secretary of Defense

defense.gov: Message to the Department of Defense from Secretary of Defense James Mattis

dhs.gov: John F. Kelly Sworn In As Fifth Secretary Of Homeland Security

Czytaj także:

Donald Trump ograniczy zakup myśliwców F-35 Lightning II?

Nie będzie prac nad następcą Air Force One?

Platforma programowa Partii Republikańskiej w kwestii Polski

Rafał "Ralph" Muczyński, koordynator działu "Wojsko". Absolwent stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie w Białymstoku i politologii na Politechnice Białostockiej. Rysownik-hobbysta (więcej: http://ralph1989.deviantart.com oraz www.facebook.com/Ralph1989Arts) Zainteresowania: rysunek, wojskowość (szeroko pojęte zagadnienia współczesnej armii od strony uzbrojenia, zwłaszcza lotnictwo i technika rakietowa), polityka międzynarodowa, historia XX wieku.