Życie towarzyskie i intymne Adolfa Hitlera to temat rzeka, poruszany już dziesiątki razy w historiografii europejskiej. Jednak każda monografia czy artykuł wprowadza co raz to nowe rewelacje, bądź stawia zgoła odmienną tezę od poprzedniej.
Na polskim rynku wydawniczym za pośrednictwem Wydawnictwa Dolnośląskiego pojawiła się kilka tygodni temu praca Francoisa Delpla zatytułowana ?Hitler i Kobiety?. Autor to francuski profesor historii urodzony w 1948 roku. Interesuje się okresem II wojny światowej oraz historią nazizmu. Pracę z francuskiego przełożyła Anita Lorek.
Ze wszystkich cech przypisywanych Hitlerowi i wyróżniających go spośród innych znanych przywódców, chyba najbardziej charakterystyczna jest skłonność do kierowania się pragnieniami. Nasuwa się tutaj od razu kwestia jego seksualności. Autor staje po stronie tych badaczy, którzy twierdzą, że Hitler od dzieciństwa aż do momentu samobójstwa poszukiwał towarzystwa kobiet. Mimo tego, fuhrer nie chce związać się zbyt mocno z żadną kobietą. Jednakże postawę tę przyjmuje dopiero w momencie, kiedy postanawia poświęcić swoje życie idei zemsty narodu niemieckiego na zwycięzcach z 1918 roku.
Narodowy socjalizm był ruchem zdegenerowanym, kierowanym przez despotycznego człowieka, nie dziwi więc fakt, że na temat sfery uczuć czy skłonności seksualnych Hitlera, pojawia się niezliczona ilość teorii. Czasem więc Hitler jest homoseksualistą, później Don Juanem, dla innych zaś impotentem czy wręcz istotą pozbawioną namiętności.
Praca podzielona jest na 14 rozdziałów, dodatkowo mamy do dyspozycji przedmowę, zakończenie, bogate przypisy i bibliografię. W niniejszej pracy w kilku rozdziałach przedstawione zostały w ujęciu chronologicznym kobiety, które odegrały najważniejszą rolę w jego życiu, natomiast w pozostałych rozdziałach omówione są pewne kategorie kobiet pojawiających się u boku Hitlera. Wszystkie części są powiązane wzajemnymi odwołaniami, co ukazuje, że w tej krótkiej historii wiele wątków nakłada się na siebie i żeby zrozumieć związek Hitlera z Panią X warto wiedzieć, jakie relacje łączyły go w tym samym czasie z Panią Y.
Pierwszą kobietą w życiu Hitlera jest jego matka, z którą tworzy najważniejszy trwały związek. Umiera ona na skutek szybko postępującego raka w wieku 47 lat, kiedy Adolf zaledwie przekroczył próg dojrzałości. Zawsze wspomina ją ciepło, o czym świadczą liczne zwierzenia, począwszy od zdania z Mein Kampf (?swojego ojca czciłem, a matkę kochałem?), skończywszy na jednej z rozmów z 1942 r.: ?Moja matka była na pewno prostą kobietą, co żyje dla swojego męża i dzieci, w towarzystwie naszych wykształconych pań czułaby się chyba nieswojo-ale dała narodowi niemieckiemu wielkiego syna!?. Mimo, iż Hitler nie lubił wystawiać swojego prywatnego życia na widok publiczny, dzieli się z narodem niemieckim, swoją głęboką miłością do matki, której fotografia, króluje w różnych pomieszczeniach do pracy i wypoczynku dyktatora. W 1938 r. Hitler ustanawia dzień urodzin matki, 12 sierpnia, ?dniem macierzyństwa?. W kolejnych rozdziałach autor przybliża sylwetki, Stefanie-pierwszej miłości, Ewy Braun, Leni Riefenstahl czy żon swoich współpracowników.
Po przebrnięciu wszystkich rozdziałów, odnosi się wrażenie jakby kobieta, w świecie Hitlera, była trzymana na dystans, a jednocześnie była stale potrzebna. Hitler poszukuje więc współpracowniczek – przedstawicielek żeńskiej populacji. Większość z nich pozostaje anonimowa, jest częścią ludzkiej masy, obecnej przy uroczystościach, ale także wypełniającej niezliczone domy, w których słucha się audycji radiowych z różnych ceremonii, w których na głównym miejscu wisi obraz fuhrera, gdzie powierza się jego opiece dorodne dzieci. Hitler wyłuskuje z tego tłumu kilka osób, aby dać im posady w swoim najbliższym otoczeniu. Wszystkie one, od najmniej ważnej do najsławniejszej, dostarczają mu – swą obecnością, spojrzeniami, faktem, że słuchają, nielicznymi odpowiedziami, małżeństwami, które często były zawierane z jego woli, i macierzyństwem, do którego je zachęcał – potwierdzenia, że jest na dobrej drodze i że przemoc, jakiej się dopuszcza – jest źródłem szczęścia.
Książkę czyta się szybko i każdy rozdział jest de facto oddzielnym artykułem, dlatego też publikację możemy czytać „na kilka razy”. Praca Francoisa Delpla jest warta polecenia pasjonatom historii, kobietom, a także wszystkim zainteresowanym historią II wojny światowej i III Rzeszy.
