Józef Białoskórski ?Niewolnice haremu? ? recenzja

Harem, czyli ?zakazane miejsce? to nie tylko prywatna część muzułmańskiego domu, gdzie obcy nie mają wstępu. To słowo oznacza również określenie żon i nałożnic arabskiego mężczyzny. Jednak dopiero status materialny owego mężczyzny określa wielkość jego haremu, a najbardziej ?okazałe? są haremy sułtanów. Jak wyglądał od środka harem sułtana Jusufa ibn Hassana w Casablance podczas powstania Riffenów w latach 20. XX wieku? Przekonał się o tym st. sierż. Józef Białoskórski, żołnierz Legii Cudzoziemskiej, skierowany wraz ze swoimi kompanami do ochrony haremu przed powstańcami Abd al-Karima, z racji iż Maroko było wówczas francuskim protektoratem. To co zobaczył przeszło jego najśmielsze oczekiwania?

Zacznijmy od budowy książki. Wydana w miękkiej, kolorowej okładce, nie jest zbyt obszerna, liczy niecałe 200 stron. Okładka przedstawia fragment obrazu z wyobrażenia arabskiego haremu, na którym widać fragment półnagiej kobiety, w towarzystwie m.in. skóry z tygrysa. Jednak po lekturze niniejszej książki, muszę przyznać, że okładka jest trochę nietrafiona? Opowieść legionisty składa się z dziesięciu rozdziałów, i jak przekonałem się dalej, dotyczy szerszego zagadnienia niż tylko marokański harem, gdyż Autor opisał również kwestie traktowania kobiet w innych zakątkach Afryki i Azji, gdzie pełnił swoją służbę.

Na wstępie, Józef Białoskórski ostrzega Czytelników przed złudnym wizerunkiem haremów, które według propagandy arabskiej są miejscem, gdzie żony Arabów spędzają beztroskie życie, polegające na erotycznych zabawach ze swoimi mężami czy panami. Opowieść zaczyna się w 1925 roku, gdy władze francuskie wysłały wojsko do tłumienia powstania Riffenów, którzy chcieli obalić panującego od dwunastu lat sułtana Jusufa ibn Hassana, znanego też jako Maulaja Jusufa (1882-1927), z dynastii Alawitów. Sułtan był wówczas podległy Trzeciej Republice Francuskiej. Autor, wraz z kompanią Legii Cudzoziemskiej, trafił do haremu sułtana, gdzie mieli objąć wartę, jednocześnie nie ukrywając na początku swojej ekscytacji spotkania wielu pięknych kobiet, zgodnie z ówcześnie panującym przekonaniem o tym zakazanym miejscu. Bardzo jednak pomylił się, co skłoniło go do napisania o tym wspomnień.

Po przybyciu na miejsce i zapoznaniu się z de facto ogrodem, otoczonym wysokim murem i wieżami strażniczymi wokół pałacu sułtańskiego, Autor stwierdza, że kobiety w haremie dzielą się na cztery kategorie wiekowe, co decyduje o miejscu ich hierarchii, a co za tym idzie stopie życiowej: najmłodsze dziewczęta, od 11 do 15 lat, są najlepiej traktowane, następnie starsze w wieku 15-18 lat, dalej od 18 do 25 lat, natomiast te, który ukończyły 25. rok życia są uważane za ?stare? i ich rola ogranicza się do usługiwania młodszym żonom. Natomiast młodsze są obiektem erotycznych fantazji sułtana. Tyle w teorii. W praktyce okazało się, że wśród Arabek są również białe Europejki, porywane z ulic Maroka, a wszystkie kobiety muszą świadczyć usługi seksualne nie tylko sułtanowi, ale również innym przedstawicielom ze społecznych elit odwiedzającym harem, a nawet strażnikom haremu.

Legioniści bardzo współczuli żywotowi kobiet sułtana, a gdy odkryli, że wśród nałożnic jest Maria, zaginiona żona porucznika Legii Cudzoziemskiej, Marville’a, postanawiają po cichu uwolnić kobietę w dniu, gdy kompania ma opuścić harem, przebierając ją za jednego z legionistów. Plan powiódł się, ale to nie jedyna z interesujących ?przygód? naszego Autora.

Następnie kompania została przeniesiona w rejon walk z powstańcami, ale pod kątem tematyki książki ?interesujące? są przypadki, gdy legioniści oswobadzali mniejsze haremy, a ich właścicieli karali śmiercią. Autor wspomina również czasy, gdy wraz ze swoimi towarzyszami byli kierowani w inne zakątki francuskiego imperium kolonialnego, do Indochin, Syrii czy Senegalu. Pojawiają się porównania, w jaki sposób tam traktuje się kobiety, a tym samym również gorzkie podsumowanie na temat polityki władz francuskich, które zezwalają na te niecywilizowane praktyki. W tym kontekście warto też wspomnieć postawę niektórych Europejczyków. Autor miał bezpośrednią styczność z takim przypadkiem, gdy pewien opłacony Hiszpan uwiódł w Maroku Europejkę, a następnie sprzedał ją Arabom do haremu.

Pośród tych wielu historii, Autor pozostaje bardzo krytyczny wobec tego co zobaczył, więc jego ocena haremu, handlu ludźmi i niewolnictwa jest jednoznaczna i taka też jest ta książka. Język jakim została napisana jest dosyć prosty, dzięki czemu szybko się ją czyta. ?Niewolnice haremu? nie jest typową książką historyczną, bardziej pamiętnikiem i nie zawsze są precyzyjnie naniesione ramy czasowe, ale z racji znajomości informacji z biografii Autora (która jest dostępna poniżej), możemy być pewni że wydarzenia te miały miejsce raptem niecałe sto lat temu, co jeszcze bardziej przeraża i wzmaga negatywną ocenę tych procederów. Książkę mogę polecić z uwagi na jej stosunkowo niską cenę, jak i ciekawą tematykę, ukazaną przez naocznego świadka, co jest jej niezaprzeczalnym atutem.

JÓZEF BIAŁOSKÓRSKI ? powstaniec śląski, starszy sierżant Francuskiej Legii Cudzoziemskiej, do której wstąpił w 1923 roku. Po 10 latach służby, zarówno w Indochinach, jak i Afryce zdezerterował, po czym powrócił do Polski w okresie międzywojennym i osiadł w Gdyni. Autor kilku tomów wspomnień, w tym ?Hiszpańska Legia Cudzoziemska? (czytaj więcej: Józef Białoskórski ?Hiszpańska Legia Cudzoziemska? ? recenzja), ?10 lat piekła w Legii Cudzoziemskiej?, ?Dżungla zgrozy? czy ?Krwawe Piaski?. Odkrył go znakomity pisarz Tadeusz Boy-Żeleński.


Autor: Józef Białoskórski

Tytuł: Niewolnice haremu

Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza RYTM

Oprawa: Miękka, broszurowa

Rok wydania: 2017

ISBN: 978-83-7399-731-8

Liczba stron: 176

Format: 14,5 x 21,0 cm

>>>> Książkę można kupić u wydawcy tutaj <<<<

Rafał "Ralph" Muczyński, koordynator działu "Wojsko". Absolwent stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie w Białymstoku i politologii na Politechnice Białostockiej. Rysownik-hobbysta (więcej: http://ralph1989.deviantart.com oraz www.facebook.com/Ralph1989Arts) Zainteresowania: rysunek, wojskowość (szeroko pojęte zagadnienia współczesnej armii od strony uzbrojenia, zwłaszcza lotnictwo i technika rakietowa), polityka międzynarodowa, historia XX wieku.