Kolejne szczątki Żołnierzy Wyklętych zidentyfikowane

Szczątki żołnierzy AK-WiN znalezione 23 stycznia 2017 roku na cmentarzu przy ulicy Unickiej w Lublinie to szczątki pułkownika Mariana Pilarskiego” Jar” Inspektora Inspektoratu Zamojskiego AK-WiN i podporucznika Stanisława Biziora „Eam” Komendanta Lotnej Żandarmerii a potem Komendanta Rejonu Stary Zamość AK-WiN.

Instytut Pamięci Narodowej poinformował rodzinę zamordowanych Żołnierzy Wyklętych o zakończonej pomyślnie identyfikacji DNA szczątków płk Mariana Pilarskiego „Jara” oraz Stanisława Biziora „Eam”. Weryfikacji, na podstawie materiału genetycznego wnuka i syna straconych w 1952 roku żołnierzy, dokonał Zakład Medycyny Sądowej w Lublinie.

PRLowskie gazety o wydanym przez komunistyczny sąd wyroku na członkach Zamojskiego II Inspektoratu Armii Krajowej

Marian Pilarski, ps. „Jar”, „Grom”, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i kampanii 1939, żołnierz Armii Krajowej, był organizatorem i przywódcą struktur Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość na Zamojszczyźnie, a następnie II Inspektoratu Armii Krajowej. W 1950 r. został aresztowany i osadzony w więzieniu na Zamku Lubelskim. W 1951 r. skazany na karę śmierci, wyrok wykonano 4 kwietnia 1952 r. Jego symboliczna mogiła znajduje się na cmentarzu w Tyszowcach.

Prezydent RP Lech Kaczyński w 2007 r. odznaczył pośmiertnie płk. Pilarskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.

Stanisław Bizior, ps. ?Eam?, był komendantem Lotnej Żandarmerii II Inspektoratu Zamojskiego AK. Razem z Pilarskim osadzony na Zamku Lubelskiem i skazany w tym samym procesie na karę śmierci; stracony tego samego dnia co Pilarski.

Ich szczątki zostały odnalezione pod jednym z nagrobków na cmentarzu przy ulicy Unickiej w Lublinie. Jest to pierwsza udana ekshumacja Żołnierzy Wyklętych zamordowanych na lubelskim Zamku, za działalność niepodległościową i antykomunistyczną.

Po zajęciu Lubelszczyzny przez Armię Czerwoną w lipcu 1944 r. funkcjonujące na Zamku Lubelskim więzienie przejęły władze sowieckie, a następnie Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. Na przełomie 1944 i 1945 roku funkcjonował tam też Sąd Wojskowy Lubelskiego Garnizonu (od 1945 roku ? Wojskowy Sąd Okręgowy). W latach 1944-1954 więziono tu około 35 tys. Polaków przeciwstawiających się komunistycznemu zniewoleniu.

Według ustaleń historyków w Lublinie na Zamku wydano wyroki śmierci na 515 osób, a wykonano ponad 300. Egzekucje wykonywano poprzez rozstrzelanie na dziedzińcu lub w piwnicy nieistniejącego już budynku obok Zamku.

Źródło: IPN

Miłośnik historii, a w szczególności zagadnień związanych z wojskowością. Obecnie stale interesuję się wydarzeniami w Wojsku Polskim. Zapalony bibliofil, poświęcający każdą wolną chwilę na czytanie książek.