Generał Józef Haller. Źródło: Wikimedia Commons/domena publiczna.

2017 rokiem gen. Hallera. MON zapowiada szereg uroczystości

W Muzeum Wojska Polskiego odbyła się konferencja prasowa dotycząca obchodów Roku Generała Józef Hallera, który został ustanowiony uchwałą Senatu w listopadzie ub.r. Obecni na konferencji marszałek Senatu Stanisław Karczewski i minister obrony narodowej Antoni Macierewicz zapowiedzieli wydarzenia mające przybliżyć życie i działalność generała.

4 listopada 2016 Senat ustanowił rok 2017 ? Rokiem Generała Józefa Hallera. Według zapowiedzi marszałka i ministra 20 kwietnia w Senacie otwarta zostanie wystawa  pt.  „150 rocznica Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, w działalności którego na początku był XX był zaangażowany generał Haller. W dniach 24 – 25 maja – w rocznicę utworzenia Błękitnej Armii w Senacie oraz na Uniwersytecie Kardynała Stanisława Wyszyńskiego odbędzie się dwudniowa konferencja poświęcona generałowi. Trwają także prace nad zaprezentowaniem w Senacie pamiątek, które znajdują się w muzeum Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Nowym Jorku.

Józef Haller urodził się w 1873 w Jurczycach koło Krakowa. W 1890 wstąpił do szkoły kadetów w Hranicach, a następnie kształcił się na wydziale artylerii w Akademii Wojsko-Technicznej w Mödling. W 1895 otrzymał stopień podporucznika. W armii austriackiej służył do 1911. W tym czasie działał społecznie, działał w Towarzystwie Gimnastycznym ?Sokół? i współpracował z ruchem skautowskim. Po wybuchu I wojny światowej zmobilizowany do armii austriackiej. Był oficerem Legionów Polskich. W 1916 został dowódcą II Brygady, która w 1918 przeszła przez front i połączyła się z formującym się II Korpusem Polskim na wschodzie. Wkrótce został dowódcą korpusu. Po przegranej bitwy pod Kaniowem uniknął niewoli przez Murmański dotarł do Francji. Tam zostaje dowódcą formowanych polskich oddziałów wojskowych znanych jako Błękitna Armia. W 1919 przybyły one do Polski. Generał uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie w latach 1921-1926 (z przerwą) był Generalnym Inspektorem Artylerii. Politycznie związany z endecją, przez rok był posłem. W 1926 opowiedział się przeciwko przewrotowi majowemu, w wyniku czego stracił stanowisko i został przeniesiony w stan spoczynku. W 1936 był jednym z liderów antysanacyjnego Frontu Morges, a w 1937 został prezesem rady naczelnej chrześcijańsko-demokratycznego Stronnictwa Pracy. Po kampanii wrześniowej znalazł się we Francji. Był ministrem bez teki w rządzie Władysława Sikorskiego, zajmował się sprawami oświaty. Po wojnie pozostał na emigracji działałając w Stronnictwie Pracy. Zmarł w roku 1960 w Londynie. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury. W 1993 jego szczątki zostały pochowane w Krakowie.

Źródła: MON, Senat Rzeczypospolitej Polskiej, dzieje.pl