Szczątki majora Bolesława Kontryma ps. „Żmudzin” zostały odnalezione na warszawskiej Łączce. Oprócz niego, zidentyfikowano również 7 innych żołnierzy wyklętych.
„Żmudzin” był przedwojennym oficerem Policji Państwowej. Podczas II WŚ znalazł się w Polskich Siłach Zbrojnych na zachodzie (walczył m.in. pod Narwikiem). Po upadku Francji przedostał się do Anglii gdzie został cichociemnym. Zrzucony do Polski w nocy z 1 na 2 września 1942 roku. Walczył w Armii Krajowej, odnosząc wiele sukcesów. Brał udział w powstaniu warszawskim, podczas którego został awansowany na majora. Pod koniec wojny znalazł się w niemieckich obozach jenieckich. Powrócił do kraju w 1947 roku. Niedługo potem został schwytany przez komunistów. Przez wiele lat go przesłuchiwano i torturowano. Ostatecznie wydano na niego wyrok śmierci, który wykonano 2 stycznia 1953 roku.
Pozostali zidentyfikowani przez IPN żołnierze to:
– Julian Czerwiakowski , – Bolesław Częścik „Orlik”, – Stefan Głowacki „Smuga”, – Dionizy Sosnowski „Zbyszek”, – Zygmunt Szymanowski „Jezierza” – Ludwik Świder „Johan”, – Aleksander Tomaszewski.