Dla wielu ludzi wizja takiego statku jest nie do wyobrażenia, a jednak Geoffrey Pyke opracował szczegółowy plan lotniskowca z lodu. Powodem tak abstrakcyjnego pomysłu była bardzo ciężka sytuacja Wielkiej Brytanii w porównaniu do państw Osi, w chwili gdy wielkie „watahy podwodnych wilków” polowały na Atlantyku. Dominacja niemieckich U-bootów zapoczątkowała start opracowywania tego niezwykłego projektu.
Wszystkie te czynniki sprawiły że Wielka Brytania chcąc wydostać się z tak niekomfortowej sytuacji skłoniła się do pomysłu Pykea. W 1943 roku powstał pierwszy projekt okrętu, który miał zostać nazwany HMS Habbakuk. Według projektu miał mierzyć 610 m długości, 91,5 m szerokości oraz 61 m wysokości. Różne źródła podają iż ów prototyp miał posiadać wyporność rzędu od 1000 ton do 2 mln ton. Ponadto cały ten kolos miał być napędzany dwoma zespołami śrub po 13 na każdej z burd, natomiast napęd dla tych śrub stanowić miały elektryczne silniki.
Na jego wyposażeniu miało znaleźć się 80 (podwójnie sprzężonych) armat kalibru 5,2 cala i kilkuset zespołów armatek szybkostrzelnych kalibru 40 mm. Kolejnym atutem było to, iż Habbakuk mógł na swoim pokładzie mieć do 300 samolotów.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=YKKS6jHPwsY?list=PL81C1064C8B4698D9]
Cały okręt miał zostać wykonany z specjalnie spreparowanego lodu o nazwie pykret który składał się z lodu w 86% i trocin 14%. Pykret stanowił bardzo nowatorski materiał specjalnie opracowany do budowy tego lotniskowca i był bardzo wytrzymały, przy czym topniał znacznie wolniej niż standardowy lód.
Przeznaczeniem tego super lotniskowca było zapełnienie luki w strefie powietrznej nad Atlantykiem między Ameryką a Wielką Brytanią, samoloty specjalnie do tego wybrane miały patrolować ocean w poszukiwaniu U-botów III Rzeszy.
Mimo doskonałego pomysłu i wybudowaniu makiety HMS Habbakuk, projekt nigdy nie został wdrożony w życie, a pozostałości po nim można dziś oglądać w zatoce „Seven Islands Bay” w Kanadyjskiej prowincji Quebec znajdującej się na Nowej Fundlandii. Głównymi powodami dla jakich porzucono projekt były obawy Winstona Churchilla co do niezawodności układu chłodzącego oraz diametralna zmiana rozkładu sił na Atlantyku.
Autor: Marek Kość
