Recenzja Książki: Ed Strosser, Michael Prince, Najgłupsze Wojny.

Wydana w 2008 roku książka Najgłupsze Wojny, została napisana przez dziennikarza łączącego ten zawód z adwokatem i pasjonata historii. Charakteryzuje się kompletnie innym podejściem co do historii konfliktów zbrojnych, a także pokazuje jak czasami zaczynały się wojny czy konflikty, które były kompletnie bez sensu. Lektura może czasem zadziwić ostrym krytykowaniem postaci, ale wgłębiając się w jej tekst nie można dostrzec słuszności zarzutów w niej postawionych.

Interesuję się on najmłodszych lat historią konfliktów zbrojnych. Oprócz samych działań wojennych w kręgu moich zainteresowań znajdują się także, wydarzenia które do nich doprowadziły. Pozycja Najgłupsze Wojny napisana przez Michaela Prince i Eda Strossera była na z uwagi na tytuł dość intrygująca, że postanowiłem po nią sięgnąć. Okazała się bardzo ciekawą i wciągającą lekturą.

Współautorami książki są dwie osoby.

Michael Prince, absolwent Boston University i dziennikarstwa na Columbia University,  i jego kolega Ed Strosser, również absolwent Boston University, a także pasjonat historii niezależnie od wykonywanego zawodu.

Książka ma konstrukcję chronologiczną i omawia wojny prowadzone od końca Cesarstwa Rzymskiego, aż do nieudanej próby puczu przeciwko Michaiłowi Gorbaczowi w 1991 roku. Zawiera ona szesnaście rozdziałów, który każdy jest omówieniem jednego przypadku tytułowej ?głupiej? wojny.

Zawiera on sytuację ogólną panującą w danym okresie, prolog wydarzeń, ich przebieg, a także skutki działań podejmowanych przez obie strony. Dodatkowo jest także charakterystyka postaci, która ułatwia zrozumienie jacy ludzie mogli wywoływać najgłupsze wojny i konflikty w dziejach.

Rozdział pierwszy zawiera opis upadku jak wcześniej wspomniałem Cesarstwa Rzymskiego, któremu próbował zapobiec Cesarz Walens. Drugi to z kolei bardzo niefortunna dla uczestników i jednego władny Czwarta Krucjata. Trzeci to z kolei tak zwana Rebelia Whisky. Czwary to starcie Paragwaju z trzema potęgami na raz wywołana przez prezydenta megalomana i jego żonę z dna społecznego Paryża. Piąty to z kolei wojna o najmniej jak się potem okazało cenny surowiec świata. Szósty to próba amerykańskiej interwencji w Rosji podczas wojny domowej, zakończona ewakuacją. Siódmy to próba Puczu Monachijskiego. Ósmy to wojna o piekło zwane Chaco w Ameryce Południowej, które mogły równie dobrze zostawić w spokoju. Dziewiąty to słynna Radziecko-Fińska Wojna Zimowa podczas, której Finowie pomimo kłopotów zdołali zatrzymać potęgę Armii Czerwonej. Dziesiąty to omówienie tego jak Rumunia stała się przeciwnikiem wszystkich głównych potęg walczących w II Wojnie Światowej. Jedenasty to 20 lipca 1944 roku, kiedy to doszło do nieudanego zamachu na Hitlera. Dwunasty to nieudana próba wywołania antykomunistycznego powstania na Kubie za prezydentury Johna Kennedy. Trzynasty to Radziecki Afganistan czyli wojna w górzystym kraju prowadzona z zdeterminowaną ludnością. Czternasty to słynna Wojna o Falklandy, gdzie nawet dumny Albion nie mógł się uwolnić od błędów. Piętnasty to zmasowana inwazja na małą karaibską wyspę Grenadę prowadzona przez tysiące żołnierzy USA. Ostatni zaś to próba przywrócenia dawnego ZSRR przez pijaków, którzy nie myśleli na tyle by zdać sobie sprawę z daremności własnych działań.

Książka została napisana w taki sposób, że każdy nawet laik niemający wcześniej nic wspólnego z historią wojen ją zrozumie. Miejscami lektura wywołuje ataki śmiechu (jak zaznaczają autorzy), a w innych powoduje zakłopotanie i nieme przerażenie.

Bibliografia jest może krótka, ale także bardzo przejrzysta. Pozwala ona bowiem na szybkie wyszukanie poszczególnych źródeł z jakich korzystali autorzy do każdego z rozdziałów.

Książkę Najgłupsze Wojny polecam każdemu, kto chciałby poznać jakie skutki mogą spowodować głupie decyzje, niewłaściwa polityka podczas konfliktów zbrojnych. Każdy nawet prosty czytelnik może sięgnąć po tą pozycję, by się przekonać o co chodziło. Historyk chcący spojrzeć na zajmowaną się przez niego wojną z innego punktu widzenia.

Gorąco polecam tą książkę.

Student Instytutu Historycznego UW. Interesuję się historią wojskowości oraz techniką wojskową, w szczególności okres od początku II wojny światowej aż do dnia współczesnego.