Kommiersant ujawnił, że Iran otrzyma od Rosji cztery dywizjony systemu przeciwlotniczego S-300PMU-2 Faworit.
Wcześniej, po ogłoszeniu podpisania kontraktu przez prezesa Korporacji Rostechnologie, Siergieja Czemiezowa podczas wystawy Dubai Airshow 2015 (czytaj więcej: Iran podpisał z Rosją umowę ws. baterii przeciwlotniczych S-300), nie ujawniono szczegółów porozumienia i spekulowano, iż może chodzić o system S-300WM Antiej-2500 (w kodzie DIA/NATO: SA-23 Gladiator/Giant), głęboko zmodernizowaną wersję, pierwotnie zaprojektowaną dla obrony wojsk lądowych (czytaj także: S-300WM Antiej-2500 dla Iranu?).
Okazało się jednak, że wart około 1 mld USD kontrakt, będzie dotyczyć czterech dywizjonów systemu przeciwlotniczego S-300PMU-2 Faworit. Informatorzy rosyjskiej gazety podkreślają, że Teheranowi proponowano także wspomniane kompleksy S-300WM Antiej-2500, lecz uznano, że S-300PMU-2 najlepiej spełnia potrzeby.
Przypomnijmy, że w 2007 roku podpisano rosyjsko-irański kontrakt na dostawy pięciu dywizjonów zestawów przeciwlotniczych S-300PMU-1 (w kodzie DIA/NATO: SA-20A Gargoyle A; indeks GRAU: 64N6 i 96L6E) za 800 mln USD, jednakże międzynarodowe sankcje na Iran, związane z programem nuklearnym (rezolucja nr 1929 Rady Bezpieczeństwa ONZ), spowodowały jego bezterminowe wstrzymanie.
W tym roku po zniesieniu embarga i podpisaniu porozumienia Iranu z zachodem (czytaj więcej: Osiągnięto porozumienie w sprawie irańskiego programu nuklearnego), Moskwa rozpoczęła rozmowy nt. ponownych dostaw systemów przeciwlotniczych. S-300WM Antiej-2500 pojawił się w rosyjskich mediach jako rekompensata za straty moralne, a w sierpniu br. irański minister obrony gen. bryg. Hossein Dehghan, zapowiedział podpisanie kontraktu na dostawy zaawansowanych systemów S-300 do końca roku.
S-300PMU-2 Faworit (w kodzie DIA/NATO: SA-20B Gargoyle B; indeks GRAU: 35R6-2) jest to rakietowy system przeciwlotniczy produkcji sowieckiej i rosyjskiej klasy ziemia-powietrze, zdolny do zwalczania celów powietrznych (w tym nisko lecących) oraz taktycznych rakietowych pocisków balistycznych. System wszedł na uzbrojenie w 1997 roku jako modernizacja S-300PMU-1 z wydłużonym zasięgiem rażenia ze 150 do 200 km na pułapie do 27.000 m przy użyciu pocisków rakietowych 48N6E2. Najnowszy z wariantów rodziny S-300P, powstał jako konkurencja dla rodzimego S-300W oraz amerykańskiego MIM-104 Patriot (w wersji z pociskami PAC-2 i PAC-3).
Czytaj także:
Iran nie jest już zagrożeniem dla Izraela?
Dwa rosyjskie okręty wojenne z wizytą w Iranie
Izrael ćwiczył atak na irańskie instalacje nuklearne?
Test irańskiej rakiety średniego zasięgu Emad [WIDEO]
Iran złamał rezolucję ONZ?
Nie żyje irański generał Hossein Hamadani
