Świat idzie do przodu. Żołnierzom podczas II wojny światowej nawet się nie śniło o optoelektronicznych przyrządach celowniczych, a teraz to praktycznie standard. Tym wstępem chciałem wam przybliżyć troszkę to co chciałbym poruszyć. Mianowicie ten artykuł będzie przybliżeniem i przedstawieniem współczesnych systemów ?żołnierza przyszłości?. Z krajów, które tworzą takie systemy.
Wszystko zaczęło się w latach 90. w USA z systemem o nazwie ?Land Warrior?, który miał ułatwić żołnierzowi życie na polu walki. System miał za cel zapewnić wszelakie informacje na temat pozycji wroga, wojsk własnych, itd. Przez co zwiększał skuteczność i szanse na przeżycie na polu walki. W 2007 roku Land Warrior został anulowany gdyż nie sprawdził się. Wydano na niego około miliarda dolarów. W 2008 został wznowiony i wcielony projekt Future Force Warrior, w którym oprócz Land Warrior?a był także Air Warrior, jako wersja dla pilotów. W tym programie znalazł się także Nett Warrior, który jest połączeniem LW i rozwiązanymi z rodem z filmów science fiction . W 2009 roku LW został wykorzystano przez operatorów jednostek specjalnych w Afganistanie. System jest ciągle rozwijany należy zauważyć, że każde z komponentów zostaje jakby nie patrzeć zmniejszane i unowocześniane . Każdy taki system składa się z kilku podstawowych komponentów takich jak: broń, hełm, kamizelka i wszelakiej maści elektroniki (GPS, systemy łączności itd. ). Na pewno was zastanawia jak to wygląda w przypadku Land Warrora.
Hełm
Ważył około 2 kg (4.5lb). Na hełmie była zainstalowana antena WLAN, która służyła do łączenia się między innym z HUB?em. Poza tym żołnierz posiadał mikrofon i słuchawki. Ciekawym elementem był urządzanie o nazwie HMD. Działało to w taki sposób, że żołnierz widział to co kamera na broni przez co nie musiał się wychylać. Kamera pozwalała także na robienie zdjęć i filmów, które mogły zostać wysłane do bazy.
Kamizelka
Kamizelka według moich obliczeń mogła ważyć ok. 10-12 kg. Jak widzicie było dość ciężka. Wracając do tematu w kamizelce znajdował się komputer, który był umiejscowiony na klatce piersiowej. Był on połączony z radiem. Posiadał ekran, który umożliwiał też podgląd z kamery umieszczonej na broni oraz wysłanie danych do innych żołnierzy, wyświetlanie map itd. . Na plecach żołnierz nosił dwie sztuki baterii, która każda ważyła ok.1 kg. i mogła pracować przez 10-12 h. Koło baterii znajdował się CPU w którym były przechowywane informacja na temat map, obrazów itd. Ogólnie robił to co procesory. Oprócz tego było tam jeszcze radio i system nawigacji. Na ramieniu znajdowała się antena GPS.
Broń
Podstawową bronią w tym projekcie było M16 lub M4. Wyposażone w laser, który umożliwiał oznaczenie wroga oraz sprawdzenie o danych jego położeniu. Poza tym celowniki nocny, termowizyjny i kamera.
To wszystko pod względem projektów z USA. Wartym wspomnienia jest także system TALOS (Tactical Assault Light Operator Suit). Jest to ezgoszkielet, który poza nowoczesną elektroniką ma pancerz umożliwiający monitorowanie funkcji życiowych operatora. TALOS ma być przeznaczony dla sił specjalnych. To koniec część pierwszej już teraz was zapraszam do drugiej część artykułu. W którym wam przybliżę kilka systemów z innych krajów. Dziękuje za uwagę.
Autor: Piotr Bazan