Dziś obchodzimy 19. rocznicę wstąpienia Polski do struktur Paktu Północnoatlantyckiego. Przystąpienie do NATO było jednym z zasadniczych celów polskiej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa w latach 90 XX wieku. Cel ten zrealizowano w dniu 12 marca 1999 roku. Od tego momentu Sojusz stał się fundamentem bezpieczeństwa Rzeczypospolitej.
Sojusz Północnoatlantycki powstał 24 sierpnia 1949 w wyniku podpisania 4 kwietnia 1949 roku Traktatu Północnoatlantyckiego (ang. North Atlantic Treaty) przez 10 krajów założycielskich. Pierwotnie rola organizacji sprowadzała się do obrony militarnej przed potencjalnym atakiem ze strony Związku Radzieckiego i jego państw satelickich. Jednakże wraz z ewolucją ładu międzynarodowego Sojusz zaadaptował się do nowych uwarunkowań pełniąc obecnie istotną role w systemie bezpieczeństwa światowego. Obecnie organizacja dysponuje zasobami i instrumentarium zdolnym zapewnić bezpieczeństwo zarówno w ramach obszaru traktatowego, jak i poza nim w ramach operacji reagowania kryzysowego.
Członkostwo Polski w najpotężniejszym współczesnym sojuszu polityczno-militarnym na świecie dało Polsce nie tylko gwarancje bezpieczeństwa w postaci art. 5 Traktatu Waszyngtońskiego, lecz spowodowało również wzrost pozycji naszego kraju na arenie międzynarodowej. Oczywiście z przystąpieniem wiążą się również zobowiązania i reformy. Przystąpienie Polski do NATO spowodowało konieczność dostosowania Sił Zbrojnych RP do standardów NATO. Zmiany wprowadzono praktycznie we wszystkich obszarach działalności i dziedzinach życia sił zbrojnych. Najwyraźniej są one widoczne w profesjonalizacji kadry, rosnącej liczbie kobiet służących w wojsku, strukturze organizacyjnej, uzbrojeniu i sprzęcie wojskowym, systemie szkolenia oraz w zakresie obowiązujących procedur.
Misja Baltic Air Policing/ Źródło: http://www.nato.int
Wprowadzenie standardów NATO, udział polskich żołnierzy w misjach oraz ćwiczeniach i szkoleniach z żołnierzami z innych państw Sojuszu przyczyniły się do tego, że polskie siły zbrojne osiągnęły wysoki poziom interoperacyjności tj. zdolności do współdziałania z innymi wojskami sojuszniczymi. Nasi żołnierze zdobyli również bezcenne doświadczenie w wielu operacjach Sojuszniczych na całym świecie. Dziś Polscy żołnierze cieszą się na świecie szacunkiem, a nasze Wojska Specjalne zajmują ścisłe miejsce w elicie tego rodzaju wojsk w NATO. Nasz wkład i zaangażowanie w działania Sojuszu sprawiły, że staliśmy się wiarygodnym partnerem, zarówno dla sojuszników, jak i państw trzecich.
Rozmieszczenie wielonarodowych batalionowych grup bojowych w ramach eFP / nato.int
Współcześnie Sojusz stoi przed szeregiem wyzwań i zagrożeń, do których stara się na bieżąco przystosowywać. Współcześnie najpoważniejszych z nich jest powrót Federacji Rosyjskiej do ambicji imperialnych kosztem bezpieczeństwa innych państw. Casus Ukrainy, zwłaszcza aneksja Krymu oraz intensyfikacja działań propagandowych i dezinformacyjnych wobec państw regionu wymaga zdecydowanej reakcji państw Sojuszu. Nie bez znaczenia jest również zaangażowanie państw NATO w globalną koalicję antyterrorystyczną. Na ubiegłorocznym szczycie Sojuszu w Warszawie podjęto niezwykle istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa narodowego Polski decyzje umożliwiające wzmocnienie tzw. flanki wschodniej. Wyrazem wdrażania przyjętych ustaleń było utworzenie wzmocnionej Wysuniętej Obecności, czyli eFP (ang. enhanced Forward Presence), a obecnie przekształcanie jej w dostosowaną Wysuniętą Obecność (ang. tailored Forward Presence), co obejmuje wzmocnienie potencjału odstraszania w południowej części wschodniej flanki NATO. Siłę eFP stanowią cztery wielonarodowe batalionowe grupy bojowe NATO (utworzone przez tzw. państwa ramowe), rozmieszczone w Polsce, Litwie, Łotwie i Estonii. W Polsce funkcjonuje kilka międzynarodowych struktur Sojuszu. Na tle sojuszników nasz kraj pozostaje również liderem wydatkowania środków finansowych na siły zbrojne.
