Bohaterowie od zawsze byli jednym z elementów tworzących tożsamość narodową. Bez nich, powstanie nowoczesnego państwa nie jest do końca możliwe. Przywołajmy tutaj przykład Ukrainy, która cierpi na niedobór bohaterów i musi fundament historyczny opierać na takich ludziach jak Stepan Bandera czy byli żołnierze SS – Galizien bądź OUN – UPA.
Przeciwnością Ukrainy są Stany Zjednoczone. Tutaj mamy do czynienia z „fabryką bohaterów”. Dzięki dominacji USA na takich polach jak polityka, wojskowość i kultura masowa, nie sposób uniknąć książek czy filmów w których dumny amerykański żołnierz wywiesza flagę swojego państwa na zdobytym terytorium. Przez pewien czas wyjątkiem od tej reguły byli weterani wojny wietnamskiej, która dla przeciętnego Amerykanina była symbolem porażki, a nawet upokorzenia ich narodu walczącego jak się pozornie wydawało z brudnymi, na wpół zdziczałymi „żółtkami”.
Książka „Śladami zapomnianych bohaterów” tom 3, autorstwa Mateusza „Biszopa” Biskupa ukazuje losy bohaterów, głównie tych wojennych. Bo na wojnie, o przykłady skrajnego bohaterstwa nie trudno. Z drugiej strony, przykładów bestialstwa i okrucieństwa jest znacznie więcej. Być może właśnie dlatego, szlachetne czyny są zapisywane „złotymi literami” przez kronikarzy a ich sprawcy przechodzą do historii jako bohaterowie.
Nie ulega wątpliwości, że głównym kośćcem książki są postacie z dwóch krajów oraz trzy konflikty zbrojne. Chodzi tutaj oczywiście o Stany Zjednoczone Ameryki i Anglię oraz o konflikt wietnamski, II WŚ i wojnę o Falklandy. Artykułów odnośnie tych tematów jest najwięcej w tym tomie. Znajdziemy również kilka tekstów poświęconych Polsce i Polakom, m.in. o husarii czy 1. Dywizji Pancernej gen. Maczka.
Styl autora jest niezwykle przyjazny dla czytelnika. Po przeczytaniu jednego eseju automatycznie zabieramy się za kolejny. Każdy tekst jest poprzedzony krótkim, literackim wstępem mającym zbudować napięcie. Sprawdza się to znakomicie. Do minusów zaliczyłbym nie zawsze idealną bibliografię (Wikipedia i Gazeta Wyborcza, moim zdaniem nie są idealnym źródłem wiedzy, a tutaj pojawiają się nader często).
Komu poleciłbym tą książkę? Przede wszystkim miłośnikom lekkiego pióra, którzy nie trawią poznawania historii poprzez zagłębianie się w naukowe periodyki. Jednocześnie myślę, że byłaby to idealna pozycja dla nastolatka, który zaczyna interesować się historią (a może dzięki tej książce zacznie 😉 ) Moja ocena to 7.5/10. Warto przeczytać!
