Kwestia miejsca narodzin, narodowości a nawet prawdziwego nazwiska odkrywcy Ameryki zaprząta głowy historyków i badaczy od wielu lat. Jarosław Molenda przez 5 lat szukając źródeł historycznych do swojej publikacji, odwiedził większość miejsc na świecie, gdzie przebywał Admirał Krzysztof Kolumb: Włochy, Grecję, Hiszpanię, Portugalię, Maderę, Wyspy Kanaryjskie, Dominikanę, Kubę czy Korsykę. Warto zauważyć, że aż 17 miast włoskich rości sobie prawo do twierdzeń, że są miejscem narodzin Cristoforo Colombo z Genuą na czele. Autor ukazuje jednak zupełnie inny trop, wiodący wprost do ostatnich władców Bizancjum…
Można z ojczyzny uciec, lecz od siebie nikt nie uciecze.? Horacy (Quintus Horatius Flaccus)
Można z ojczyzny uciec, lecz od siebie nikt nie uciecze.?
Horacy (Quintus Horatius Flaccus)
Książka Jarosława Molendy dzieli się na siedem rozdziałów. W rozdziale pierwszym autor obala mit, jakoby przyszły odkrywca „nowego świata” był synem Domenica Colombo, tkacza z Genui, gdyż ten nie znał nawet żadnego z dialektów języka włoskiego (podobnież nie był Liguryjczykiem, jak twierdzi druga najpopularniejsza teoria) oraz niemożliwy byłby awans społeczny, jaki rzekomo miał osiągnąć Kolumb (gościł na dworach wielu monarchów Europy). Przez całe swoje życie, Krzysztof Kolumb skrupulatnie ukrywał swoje pochodzenie, co zrodziło wiele teorii, dlaczego musiał to robić.
W rozdziale drugim autor konfrontuje ustalenia prof. Ruth Durlacher-Wolper, która twierdziła, że Krzysztof Kolumb był synem bizantyńskiego cesarza Jana Dishypatosa Paleologa i Marii Sacoma-Colom. Jako pół-Grek miał przyjść na świat w 1439 roku na wyspie Chios pod nazwiskiem Jan Paleolog Dishypatos, by po 1453 roku zmienić je na Cristoforo Colombo. W rozdziale tym, autor przedstawia historię i status wyspy Chios oraz jej związki z Cesarstwem Bizantyńskim i Genuą, która jakoby miała być ojczyzną przyszłego Admirała. Związki te, wg prof. Durlacher-Wolper, przyczyniły się do późniejszych nieprawdziwych domniemywań o pochodzeniu Kolumba.
W rozdziale trzecim dowiadujemy się co mogło być przyczyną zmiany nazwiska i ukrywania swojej prawdziwej tożsamości, aż do śmierci i jaki to miało związek z upadkiem Konstantynopola i zdobyciem go przez Turków w dniu 29 maja 1453 roku. Teorię o cesarskich korzeniach Kolumba, potwierdza też późniejszy awans społeczny w Portugalii i Hiszpanii.
W rozdziale czwartym otrzymujemy kolejne dowody na cesarskie pochodzenie Kolumba oraz teorie dlaczego obrał takie, a nie inne nazwisko. Autor pisze także o początkach jego morskiej kariery u boku krewnego, który był? piratem.
Rozdział piąty i szósty opisują służbę na dworze portugalskim i wżenienie się w rodzinę elit tego kraju. Z uwagi na brak zainteresowania ze strony Jana II, króla Portugalii, wyprawą w kierunku zachodnim do Indii, nasz bohater wkupuje się w łaski Ferdynanda Aragońskiego i Izabeli Kastylijskiej, władających Hiszpanią. Dowiadujemy się także, czy powtarzane do końca życia Kolumba tezy, że dopłynął do Indii Wschodnich, czy może jednak do ?nowego świata? są prawdziwe i czy sam podróżnik miał tego świadomość. W końcu, czy musiał kłamać ze względu na rywalizację mocarstwową Hiszpanii i Portugalii w poszukiwaniu nowych kolonii? Dowiadujemy się także o zbieraniu funduszy i planach nakłonienia papieża do kolejnej krucjaty przeciwko muzułmanom, co po raz kolejny potwierdza jego bizantyńskie korzenie.
Rozdział siódmy jest opisem jeszcze jednej tezy na temat pochodzenia wielkiego odkrywcy. Dowiadujemy się, że Kolumb mógł zaczynać karierę jako kaper w służbie francuskiej i mieć swoją siedzibę na Korsyce (która przechodziła z rąk francuskich i hiszpańskich), co było potem ukrywane przez Hiszpanów i Portugalczyków, dzięki późniejszym zasługom Admirała. Twierdzenia te jednak nie mają aż tylu dowodów, co główna teza książki, ale także wydają się interesującą drogą do odkrycia prawdy o Kolumbie.
Publikacja „Krzysztof Kolumb. Odkrywca z wyspy Chios”, jak twierdzi sam autor, nie kończy dyskusji o pochodzeniu największego odkrywcy wszech czasów, ale naświetla wiele faktów, które z politycznego punktu widzenia były przez setki lat ukrywane. Książkę mogę polecić przede wszystkim osobom zainteresowanym biografią Krzysztofa Kolumba i wielu teoriach nt. jego pochodzenia, jak i historią upadku Cesarstwa Bizantyńskiego czy konfliktów zbrojnych w obrębie Morza Śródziemnego w tamtym czasie. Jeśli ktoś szuka dokładnej opowieści na temat czterech wypraw Kolumba do ?nowego świata?, może się poważnie zawieść, gdyż publikacja Jarosława Molendy skupia się na pochodzeniu odkrywcy oraz niejasnościach i reperkusjach politycznych jego przełomowych odkryć. Nadmienię również, że książka zawiera wiele kolorowych fotografii, które autor wykonał podczas swoich podróży w poszukiwaniu korzeni Admirała oraz czarno-białe ryciny z epoki.
JAROSŁAW MOLENDA (ur. 1965 r. w Pobiedziskach), absolwent Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, członek organizacji naukowo-edukacyjnej ?South American Explorers? i Polskiego Klubu Przygody, współodkrywca prekolumbijskich ruin w Peru. W ciągu ćwierć wieku odwiedził cztery kontynenty i kilkadziesiąt krajów. W latach 1996-1997 członek kolegium redakcyjnego Encyklopedii Geograficznej Świata. Jest dziennikarzem magazynu podróżniczego ?Dookoła Świata? i autorem wielu książek. Obecnie zajmuje się szeroko rozumianą publicystyką podróżniczą, popularnonaukową i historyczną. Jego artykuły ukazywały się m.in. na łamach takich pism jak: ?Archeologia Żywa?, ?Filomata?, ?Focus Historia?, Globtroter?, ?Miejsca Święte?, ?Mówią wieki?, ?Wiedza i Życie?, ?Zew Północy?, ?Żyj Długo?.
Autor: Jarosław Molenda
Tytuł: Krzysztof Kolumb. Odkrywca z wyspy Chios
Wydawnictwo: Replika
Oprawa: Miękka
Rok wydania: 2016
ISBN: 978-83-7674-497-1
Liczba stron: 384
Format: 13,6×18,8 cm
>>>> Książkę można kupić u wydawcy tutaj <<<<
