Strategia powstania państwa samowystarczalnego na przykładzie Korei Północnej

Korea Północna od kilkudziesięciu lat dąży do wdrożenia idei i utrzymania państwa samowystarczalnego, czego przejawem jest obecną sytuacja na półwyspie koreańskim oraz strategia prowadzona przez władze w Pjongjang. Zasadniczym celem  tak prowadzonej polityki gospodarczej jest dążenie do zaspokojenia wszelkich potrzeb gospodarki, zarówno konsumpcyjnych, jak i produkcyjnych, w ramach własnych możliwości. Świadczy o tym tym prowadzona przez władze koreańskie specyficzna strategia, mająca na celu zapewnienie samowystarczalności państwa państwa, nie ograniczając się przy tym wyłącznie do aspektów gospodarczych. 

Kim Ir Sen twórca idei Dżucze / Źródło: Wikimedia Commons

Korea Północna jest to państwo położone w Azji dalekowschodniej, które powstało po podziale w roku 1953 na skutek wojny koreańskiej. W zasadzie od tego momentu, czyli od zakończenia wojny, możemy obserwować politykę rządu KRLD, polegającą na zbudowaniu państwa samowystarczalnego w sensie largo. Swoistym drogowskazem dla podejmowanych przez rząd KRLD działań jest specyficzna strategia. Podając za Słownikiem terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego, poprzez pojęcie strategia należy rozumieć teorię i praktykę działania, ukierunkowanego na osiągnięcie założonych celów w danej dziedzinie, ujmowanych w skali ogólnej i mających charakter długofalowy. U podstaw aksjologicznych realizowanej strategii legła teoria w postaci tzw. ideologii Dżucze. Ideologia ta sprowadza się do następujących postulatów: samodzielności w światopoglądzie, niezależności w polityce, niezależności ekonomicznej oraz budowania państwa, które będzie w stanie się obronić przed zagrożeniami z zewnątrz. Przytoczona teoria oparta jest na dwóch głównych filarach: nacjonalizmie oraz konfucjańskiej idei bezwzględnego posłuszeństwa wobec państwa oraz jego przywódcy.

Idea Dżucze była głównym założeniem nowo powstałego państwa. Celem idei miało być przede wszystkim zbudowanie jedności pomiędzy wszystkimi obywatelami kraju. Jedności, wedle której państwo opierać się miało na trzech podstawowych fundamentach, którymi są: wódz, jako najważniejsza osoba w państwie; partia, jako element wykonawczy wodza; masy, czyli społeczeństwo koreańskie, które musi być podporządkowane dwóm poprzednim. Zatem wpływ na jak największą rzeszę ludzi oraz podporządkowanie ich pewnym zasadom, był celem strategicznym, który obrał Kim Ir Sen po objęciu władzy w KRLD.

Natomiast jeśli chodzi o ujęcie praktyczne problemu państwa samowystarczalnego to wiodący prym w KRLD odgrywała i nadal odgrywa propaganda. Propaganda jest zamierzonym oddziaływaniem na odbiorcę. Za pomocą określonych środków perswazji, ma doprowadzić do pozyskania jak największego grona zwolenników.

Podzieliłbym propagandę tego państwa na dwie części: wewnętrzną ? która ma uświadomić Koreańczykom, osobom otoczenia Kimów, siłę jaką posiadają, wyższość własnego narodu i kultury nad innymi, a także zewnętrzną ? która analogicznie uzmysłowić ma opinii międzynarodowej możliwości i siłę Korei, którą powinni widzieć wrogowie, a który to wizerunek nie koniecznie odzwierciedla rzeczywistość.

Pocztówka z Korei Północnej / Źródło: www.flickr.com (John Pavelka)

Pocztówka z Korei Północnej / Źródło: www.flickr.com (John Pavelka)

Propaganda jako praktyczny cel strategiczny tego państwa odnosić ma się przede wszystkim do umysłów obywateli. Wpłynąć na nich w taki sposób, by byli pewni tego, iż Korea Północna może być państwem samowystarczalnym. Odnosząc się w ten sposób do kontekstu poruszanego przeze mnie problemu chciałbym dodać, iż propaganda jest najważniejszą bronią w rękach północnokoreańskiej władzy. Może ona w pewnym sensie zapewnić cel strategiczny jakim jest państwo samowystarczalne, bo faktycznie Koreańczycy niezmiennie w nie wierzą. Dzieje się tak mimo tego, iż w Korei gospodarka od początku lat 70-tych znacznie spowolniła. Skutkowało to tym, że fabryki zaczęły upadać. Kumulacja klęski i złego gospodarowania ?samowystarczalnym? państwem nastąpiła w latach 90-tych, gdy z powodu klęski głodu, spowodowanej nieurodzajem, zginęło około 3 mln Koreańczyków. Niezbędna była wówczas pomoc humanitarna zza granicy. Oczywiście rząd ją przyjął, lecz nadal podkreślał, że Korea poradziłaby sobie z problemem sama. Tudzież możemy stwierdzić, iż efekty oddziaływania na obywateli mają charakter długofalowy. Koreańczycy mimo wszystkich przeciwności losu jakie spotykają w swoim państwie wciąż oddani są swojemu przywódcy.

Najważniejszym strategicznym hasłem państwa samowystarczalnego jest ?jedna wielka rewolucyjna rodzina ?, która jest odzwierciedleniem tego, iż wszyscy pracują dla dobra ogółu. Na tym ma polegać państwo samowystarczalne Korei Północnej. I w zasadzie w dużej mierze strategia obrana już ponad 60 lat temu obowiązuje z zadowalającymi skutkami do dnia dzisiejszego.

Bibliografia:
? B. Balcerowicz (red.) Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego, AON, Warszawa 2002.
? A. Bober, Korea zjednoczona ? szansa czy utopia?, Warszawa 2013.
? W.J. Dziak, Pokój czy wojna?, Warszawa 2003.
? W.J. Dziak, A.M. Faliński, W kraju Orwella, Warszawa 1994.
? B.R. Myers, Najczystsza rasa. Propaganda Korei Północnej, Warszawa 2011.
? M. Szulczewski, Propaganda polityczna, Warszawa 1971.