Anka jest pierwszym tureckim bezzałogowym aparatem latającym klasy MALE, produkcji firmy Turkish Aerospace Industries. Celem programu było uniezależnienie się od zagranicznych dostawców tego typu maszyn. Źródło: TAI

Pierwszy lot tureckiego drona Anka

Anka, bezzałogowy statek powietrzny zaprojektowany przez Turkish Aerospace Industries (TAI) zakończył swój pierwszy lot misyjny.

Anka (bezzałogowy aparat latający klasy MALE) po raz pierwszy wzbiła się w powietrze w dniu 5 lutego 2016 roku w prowincji Elaz??, leżącej we wschodniej Turcji, by przeprowadzić trwający 4 godziny lot poszukiwawczo-obserwacyjny osiągając wysokość 19.000 stóp (5.791 metrów). Jak twierdzą tureccy urzędnicy, UAV został opracowany, by wspierać walkę z terroryzmem.

?Obecnie wykonujemy bardzo krytyczne rzeczy, zmagając się z terroryzmem? powiedział wiceminister obrony Suay Alpa odnosząc się do odnowionego konfliktu we wschodnich i południowo-wschodnich regionach kraju pomiędzy turecką armią a ugrupowaniem kurdyjskich bojowników z Partii Pracujących Kurdystanu (PKK).

?Będziemy walczyć z determinacją, aż ostatni terrorysta opuści ten kraj i ich uzbrojenie zostanie odebrane. Wszystkie elementy przemysłu obronnego będą wspierać i umacniać tę walkę? dodał Suay Alpa.

Prace nad UAV Anka rozpoczęto w grudniu 2004 roku, kiedy TAI, podpisało kontrakt na budowę aparatu z tureckim MON. W 2013 roku firma wygrała kontrakt od rządu tureckiego na dostawę 10 UAV tego typu oraz ich stacji kontroli naziemnej. TAI Anka jest pierwszym bezzałogowym aparatem latającym opracowanym o własnych siłach.

UAV Anka zaprojektowano do pracy w każdych warunkach pogodowych i jest w stanie prowadzić operacje obserwacji, rozpoznania oraz wywiadowcze. Może przebywać w powietrzu przez 24 godziny. Na pokładzie znajdują się urządzenia rejestrujące, pozwalające na śledzenie celów.

W 2014 roku, funkcjonariusze wojskowi oraz ci reprezentujący przemysł obronny ruszyli z planem rozwojowym UAV Anka. Jego możliwości mogą być rozwinięte poprzez dodanie przekaźnika komunikacyjnego, systemu łączności satelitarnej (SATCOM) i systemu rozpoznania radioelektronicznego (SIGINT). Jednocześnie stworzono grupę zadaniową, której zadaniem stało się zaprojektowanie i opracowanie w warunkach lokalnych silników dla tych bezzałogowych statków powietrznych.

Zainteresowania: szeroko pojęta kwestia bezpieczeństwa, wojskowość, polityka międzynarodowa, historia najnowsza, kino, książki, gry wideo.