Powstanie sejneńskie 1919 roku

W dniu 23 sierpnia 1919 roku, wybuchło polskie powstanie niepodległościowe na Sejneńszczyźnie, skierowane przeciwko administracji litewskiej na tych terenach. Powstanie było zorganizowane przez POW, a walki trwały do 9 września 1919 roku.

Po zakończeniu I Wojny Światowej, Niemcy stopniowo wycofywali się na zachód. Suwalszczyznę opuścili w lipcu 1919. Była to okazja do ustanowienia na tych terenach, polskiej władzy państwowej. Tym bardziej, że 26 lipca 1919 roku, Rada Najwyższa Ententy wytyczyła linię demarkacyjną między Polską i Litwą, tej pierwszej przyznając Suwalszczyznę. Litwini nie chcieli opuścić Sejn. Wspierał ich w tych działaniach premier  Mykolas Sleževičius, który odwiedził Sejny w sierpniu 1919 roku.

Okręg POW pod dowództwem ppor. Adam Rudnickiego, posiadający około tysiąca zakonspirowanych żołnierzy, postanowił zbrojnie przeciwstawić się Litwinom (ok. 1200 żołnierzy). O godzinie 3 rano, 23 sierpnia, żołnierze polscy przypuścili atak. Zaskoczeni Litwini wycofali się z miasta. Litwini zebrali siły i 26 sierpnia przeprowadzili kontratak, odbili miasto, ale Polacy walczyli do końca i ponownie odbili Sejny. Powstańcy, teraz z pomocą regularnego wojska (41. Suwalski Pułk Piechoty) bez problemu uporali się z przeciwnikiem. Walki ostatecznie zakończyły się 9 września, kiedy polskie wojsko obsadziło linię demarkacyjną.

Historyk. Specjalizuje się w dziejach Związku Sowieckiego. Pozostałe zainteresowania to: losy Polaków podczas II WŚ oraz samoloty II WŚ.