28 lutego mija druga rocznica rezygnacji papieża Benedykta XVI. Ustąpienie papieża z urzędu jest zjawiskiem nowym w najnowszej historii Kościoła (ostatni raz do takiej sytuacji doszło w XV wieku).
Decyzję o ustąpieniu z urzędu ogłosił 11 lutego podczas spotkania z kardynałami. Było to zgodne z przepisami Kodeksu Prawa Kanonicznego (kan. 332 § 2) i Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich (kan. 44 § 2): ?Gdyby się zdarzyło, że Biskup Rzymski zrzekłby się swego urzędu, to do ważności wymaga się, by zrzeczenie zostało dokonane w sposób wolny i było odpowiednio ujawnione; nie wymaga zaś niczyjego przyjęcia?[1] [2] .
Pontyfikat Benedykta XVI trwał niecałe 8 lat. W tym czasie wydał trzy encykliki, odbył 24 wizyty zagraniczne oraz mianował 90 nowych kardynałów. Wbrew często powtarzanym opiniom Benedykt XVI nie był wcale papieżem europocentrycznym, o czym świadczą podróże zagraniczne poza Europę, synody biskupów poświęcone Afryce i Bliskiemu Wschodowi oraz nominacje kardynałów z różnych kontynentów. Nie można oczywiście pominąć kwestii typowo religijnych (motu proprio „Summorum Ponficium” regulujące status liturgii przedsoborowej, inicjatywa Roku Wiary). Za słabą stroną tego pontyfikatu można uznać ?politykę wewnątrzkościelną? spowodowaną nieodpowiednim dobrem współpracowników (skutkiem tego był skandal Vatileaks). Należy jednak odnotować, że Benedykt XVI zainicjował reformy w finansach watykańskich (utworzenie Urzędu Informacji Finansowej, reforma banku IOR).
Benedykt XVI nie powinien zostać zapamiętany wyłącznie jako papież, który jako pierwszy od kilkuset lat odszedł z urzędu. Jego dorobek intelektualny z pewnością będzie dla Kościoła punktem odniesienia w przyszłości.
