Jedną z najbardziej aktywnych organizacji terrorystycznych powstałych w Zachodniej Europie była grupa Baader – Meinhof. Choć wielu uważało ich za anarchistów to oni sami głęboko wierzyli, że są komunistami i nazywali siebie Frakcją Armii Czerwonej („Rote Armee Fraktion” –„RAF”).
Młodzi radykałowie z Republiki Federalnej Niemiec rozpoczęli swoją działalność pod koniec lat 60. XX wieku. Wychowani w duchu lewicowego liberalizmu, uczestniczyli początkowo w protestach przeciwko wojnie w Wietnamie nawoływali do rozliczenia z osobami sprawującymi funkcje publiczne, a które podczas wojny cieszyły się poparciem NSDAP. Byli także przeciwnikami kapitalistycznego systemu ekonomicznego. Podczas oficjalnej wizyty szacha Iranu w Berlinie Zachodnim, doszło do demonstracji rzeszy studentów przeciwko osobie władcy azjatyckiego państwa. Demonstracja przerodziła się w zamieszki w wyniku, których zginął jeden ze studentów, Benno Ohnesorge. Śmierć kolegi sprawiła, że w kołach berlińskich studentów doszło radykalizacji postulatów. Młodzi Niemcy uważali, że z władzą nie można porozumieć się w formie dialogu i należy podjąć ostrzejsze kroki. Czołową rolę wśród nich odgrywała Gudrun Ensslin. Według niej, obecny system sprowokował tą sytuację i tylko poprzez przemoc można osiągnąć swoje cele. Wraz ze swoimi współpracownikami rozpoczęła planowanie akcji wymierzonych w stronę rządzącą. W składzie grupy, na której czele stanął Andreas Baader. Jego najbliższymi współpracownikami byli: Ulrike Meinhof, wspomniana już Gudrun Ensslin, Jan Carl Raspe i Horst Mahler. Meinhof jako była dziennikarka, odpowiadała za propagandę ?RAF?. Organizacja liczyła w latach 1970-1990 około 70 osób. Chcąc uzyskać swoje cele postanowili zorganizować poważnych zamieszek, napadów praz przeprowadzić serię zamachów bombowych, zabójstw osób będących według nich podporami kapitalistycznego systemu w Niemczech Zachodnich. Pierwszy raz opinia publiczna usłyszała o nich, gdy w nocy z 2/3 kwietnia 1968 r. Baader, Ensslin podłożyli dwie bomby w domach handlowych we Frankfurcie n/ Menem. Następnego dnia zostali aresztowani i po procesie skazani na 3 lata więzienia. Dzięki wpłaceniu kaucji, wyszli na wolność do czasu rozpatrzenia apelacji. Ta jednak nie została pozytywnie rozpatrzona więc członkowie organizacji zbiegli za granicę. Krótko po powrocie, Baader został aresztowany i osadzony w Berlinie Zachodnim, w więzieniu Tegel. Akcja jego uwolnienia powiodła się, a w jej trakcie ciężko ranny został niemiecki policjant. Po tym wydarzeniu ujawnili istnienie ?RAF? opinii publicznej w opublikowanym liście. Oprócz tego wydali manifest pt. ?Koncepcja miejskiej partyzantki?. Stwierdzili w nim, że jedynie dzięki stosowaniu przemocy możliwa jest zmiana stosunków społecznych. Jak wspominał w jednym z telewizyjnych wywiadów były kanclerz RFN, Helmut Schmidt: ?Oni uważali się za mesjaszy rewolucji?. ?Organizujmy opór zbrojny, rozwijajmy walki klasowe. Twórzmy Armię Czerwoną. Siła polityczna wyrasta z lufy karabinu? ? to z kolei słowa Ulrike Meinhof.
Ulrike Meinhof/ Źródło: http://commons.wikimedia.org/wiki/Ulrike_Meinhof#mediaviewer/File:Ulrike_Meinhof_als_junge_Journalistin_(retuschiert).jpg
Warto wspomnieć, że działania ?RAF? wspierała potajemnie wschodnioniemiecka ?Stasi?, a członkowie ściśle współpracowali z członkami ?Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny?, gdzie szkolili się w obozach szkoleniowych ?LFVP? w Jemenie i Libanie. Aby zdobywać fundusze konieczne do realizacji swoich planów napadali na niemieckie banki. Stało się to m.in. w Berlinie, we wrześniu 1970 r., gdy Baader, Meinhof i inni członkowie bandy napadli na trzy banki oraz w grudniu 1971 r., gdy podczas napadu na bank w Kaiserslautern zginął policjant. Grupie po piętach deptała jednak niemiecka policja. W październiku 1970 r. aresztowano pięcioro członków ?RAF?, m.in. Horsta Mahlera. Realizując postulaty zawarte w manifeście, terroryści rozpoczęli akcje zbrojne w Zachodnich Niemczech. Angażując się w protesty przeciwko wojnie wietnamskiej dokonali zamachu bombowego w kasynie oficerskim V Korpusu Stanów Zjednoczonych w Oberlindau, w wyniku którego śmierć poniosła jedna osoba a trzynaście zostało rannych. drugim z obiektów amerykańskich zaatakowanych prze niemieckich terrorystów była siedziba dowództwa US Army w Heidelbergu, gdzie zabito dwie osoby. Inne zamachy, o których warto nadmienić to wybuch bomb w komendzie policji w Augsburgu oraz atak bombowy na parking Biura Śledczego w Monachium, gdzie zniszczono 60 samochodów. W odwecie za złe traktowanie aresztowanych członków bandy, ich towarzysze podłożyli bombę, raniąc żonę jednego z sędziów. Obiektem ataku stała się również siedziba koncernu prasowego Axel Springer w Hamburgu. Niemiecka policja przeprowadziła w czerwcu 1972 r. sprawną akcję antyterrorystyczną w wyniku, której aresztowano większość czołowych aktywistów ?RAF?. Osadzeni w więzieniu Stammheim w Stuttgarcie czekali dwa lata na proces, ponieważ liczono się z możliwością próby ich odbicia przez pozostających na wolności członków organizacji. Z tego powodu wybudowano specjalny gmach sądu, gdzie miała odbyć się rozprawa.
Niemiecki list gończy za członkami „RAF”/ Źródło: http://imgonnabe.egloos.com/1571405
24 kwietnia 1974 r. sześciu terrorystów zaatakowało ambasadę RFN w Sztokholmie. Żądali wypuszczenia na wolność przetrzymywanych towarzyszy. Przedwcześnie zdetonowana bomba pokrzyżowała ich plany, jeden z napastników zginął. Rany odniosło kilkoro zakładników. Mimo kolejnych aresztowań, na wolności przebywało wielu członków ?RAF?, którzy nie rezygnowali z dalszej walki. Ich ofiarą padł w kwietniu 1977 r., prokurator federalny, Siegfried Buback. Trzy miesiące później, zamordowano prezesa Banku Drezdeńskiego ? Juergena Ponto, a we wrześniu uprowadzono ministra przemysłu RFN Hansa Martina Schleyera. Podczas walki zginęło trzech policjantów i jeden cywil.
We wrześniu 1976 r. Ulrike Meinhof powiesiła się w swojej celi. Członkowie grupy rozgłosili plotkę, że przed śmiercią została zgwałcona, a następnie zamordowana. Przetrzymywani w więzieniu: Andreas Baader, Gudrun Ensslin i Jan Carl Raspe zostali 28 kwietnia 1977 r. skazani na karę potrójnego dożywocia plus dodatkowo 15 lat. Obwiniono ich za cztery zabójstwa, trzydzieści cztery usiłowania morderstwa, sześć zamachów bombowych oraz założenie zbrodniczej organizacji konspiracyjnej. Odpowiedzią ?RAF? było porwanie wspólnie z dwoma członkami ?LFVP? w Atenach francuskiego samolotu. Następnie skierowali się do Ugandy, do Entebbe. Żądali uwolnienia swoich towarzyszy z bandy, co ciekawe nie wspomnieli o Baaderze i Ensslin. Akcja nie udała się i terroryści zostali zaskoczeni atakiem izraelskich komandosów. Ostatnią próbą mającą na celu uwolnienie przywódców ?Rote Armee Fraktion? było porwanie przez arabskich terrorystów niemieckiego samolotu pasażerskiego w Palma de Mallorca. Po wylądowaniu w Mogadiszu, stolicy Somalii napastnicy zażądali m.in. uwolnienia członków ?RAF?. W wyniku kontrakcji niemieckiej jednostki antyterrorystycznej ?Grenzschutz Gruppe Neun?, która zlikwidowała trzech, a raniła jednego terrorystę. Na wieść o nieudanej próbie uwolnienia, 18 października, Ensslin powiesiła się we własnej celi. Tego samego dnia samobójstwo popełnili także Baader oraz Raspe, którzy użyli przemyconego pistoletu. Wysnuto tezę, że broń przemycili sprzyjający terrorystom prawnicy. Członkowie ?RAF? oskarżyli po raz drugi władze niemieckie o zamordowanie więzionych towarzyszy.
20 kwietnia 1998 r. agencja Reutera otrzymała wiadomość, że kierownictwo ?Rote Armee Fraktion? ogłosiło samorozwiązanie organizacji.
