Z ogromnym smutkiem informujemy, że w dniu 3 stycznia br. w wieku 100 lat na wieczną wartę odszedł gen. bryg. pilot Ludwik Krempa, uczestnik wojny obronnej 1939 roku, pilot 304 Dywizjonu Bombowego i kawaler Orderu Virtuti Militari.
Jak poinformował Krakowski Klub Seniorów Lotnictwa, we wtorek, 3 stycznia br. w Krakowie, w wieku 100 lat na wieczną wartę odszedł gen. bryg. pilot Ludwik Krempa, uczestnik wojny obronnej 1939 roku, pilot 304 Dywizjonu Bombowego „Ziemi Śląskiej” i kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Ludwik Krempa urodził się w dniu 22 stycznia 1916 w Sanoku jako syn Wawrzyńca (1871-1921) i Anny z domu Kikta (1878-1955). W 1936 roku zdał maturę i został absolwentem Państwowej Szkoły Przemysłowej im. Stanisława Staszica w Krakowie, otrzymawszy tytuł technika mechanika. W połowie 1936 roku trafił do ośrodka w Bezmiechowej Górnej w rodzinnych stronach, gdzie ukończył kurs szybowcowy (zdobył kategorię ?A? pilota szybowcowego), a rok później otrzymał powołanie do odbycia służby wojskowej w Szkole Podchorążych Łączności w Zegrzu, gdzie po trzymiesięcznym szkoleniu, z racji posiadania uprawnienia pilota szybowcowego, w styczniu 1938 roku celem dalszej edukacji przekierowano go do Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Tam ukończył kurs teoretyczny i praktyczny, a z lotniska w Sadkowie pilotował samoloty RWD-8, PWS-26 oraz Bartel BM-5. Po ukończeniu kursu pilotażu podstawowego, jako rezerwista otrzymał przydział do 6. Pułku Lotniczego we Lwowie. W tym samym czasie, od czerwca 1933 roku, pracował jako kreślarz konstruktor w firmie ?Zieleniewski i Spółka? w Krakowie.
W związku z nadchodzącą wojną w Europie, został w dniu 21 lipca 1939 roku skierowany na ćwiczenia Eskadry Treningowej 6. Pułku Lotniczego, później trafił do 66. Eskadry Obserwacyjnej. W dniu 7 września, podczas odwrotu z lotniska Polkowszczyzna nieopodal Nałęczowa zachorował, po czym przetransportowano go do szpitala w Lublinie, skąd po kilku dniach został zwolniony. Wobec zbliżania się wojsk niemieckich do miasta i niemożności powrotu do swojej eskadry, dołączył do rzutu naziemnego 2. Pułku Lotniczego, w którym służył odtąd jako pilot łącznikowy (wówczas latał na samolotach RWD-8). W dniu 17 września wobec ataku Armii Czerwonej na Polskę ewakuował się przez Stanisławów do Lwowa, skąd trafił do Krakowa. Pod koniec 1939 roku opuścił miasto i przybył do rodzinnego Sanoka, gdzie mieszkała jego matka. Wkrótce rozpoczął pracę w kopalni w pobliskiej Grabownicy Starzeńskiej, zaś wiosną 1940 roku wraz z grupą uciekinierów opuścił okupowaną Polskę przez zieloną granicę. Na Węgrzech został zatrzymany i odesłany z powrotem, lecz druga próba przedostania się na południe zakończyła się powodzeniem. Poprzez Ungwar, Záhony (gdzie mieścił się obóz dla uchodźców z Polski), Budapeszt, Belgrad, Grecję dotarł do Turcji, gdzie z portu w Mersin z grupą rodaków na statku SS Warszawa trafił do Hajfy, gdzie został przydzielony do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich (SBSK).
Następnie, jako lotnika przekierowano go do grupy przewidzianej do formowanych Polskich Sił Powietrznych w Anglii, gdzie znalazł się w dniu 26 października 1940 (w polskiej bazie w Blackpool), a miesiąc później rozpoczął długi cykl szkoleń. W dniu 1 lutego 1942 roku otrzymał stopień oficerski, a w dniu 20 października 1942 roku został przydzielony do 304. Dywizjonu Bombowego ?Ziemi Śląskiej im. Ks. Józefa Poniatowskiego?, gdzie stworzono załogę z jego udziałem, po czym pierwszy lot odbył 28 października. Wykonywał loty bojowe na maszynach Vickers Wellington ? patrole nad morzem celem wykrywania i niszczenia wrogich okrętów, w tym niemieckich okrętów podwodnych (do jego zadań należało patrolowanie, fotografowanie, bombardowanie); ponadto uczestniczył w bombardowaniu portu w Bordeaux. Do lutego 1943 roku odbył 16 lotów bojowych. W maju 1943 roku został skierowany na kurs doszkalający dla oficerów w bazie RAF w Cosford, od lipca 1943 roku odbywał kurs zgrywania załóg w 6 OTU w Silloth, po czym jako nowo promowany oficer 10 września wrócił do Dywizjonu 304 jako dowódca załogi bombowca. Wraz z załogą odbył kolejne 34 loty i zadania bojowe, głównie nad Oceanem Atlantyckim i Zatoką Biskajską. W czasie jednego z patroli udało im się wykryć trzy okręty nieprzyjaciela, podając o nich dokładne informacje. Po odbyciu łącznie 50 lotów (ostatni z tury 21/22 czerwca 1944 roku) skierowano go na kurs dla instruktorów w szkole pilotażu 16 SFTS, a po jego ukończeniu od 22 czerwca 1944 roku szkolił pilotów jako instruktor na samolotach Oxford.
Po zakończeniu wojny, trafił ponownie do Dywizjonu 304, który stał się wówczas jednostką transportową. W dniu 24 stycznia 1946 roku został przeniesiony do 301 Dywizjonu Transportowego Ziemi Pomorskiej-Obrońców Warszawy (w czasie służby odbywał loty na samolotach Halifax do Włoch i Grecji), w którym służył do rozformowania tej jednostki w grudniu 1946 roku. Po zakończeniu służby pozostał w Wielkiej Brytanii. Po opuszczeniu służby postanowił pozostać na emigracji. Wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, w jego ramach od 10 stycznia 1947 roku służył w bazie w East Wretham. Został zdemobilizowany w styczniu 1949 roku.
W ramach kursów dla polskich żołnierzy ukończył kurs kreślarski. Rozpoczął pracę w firmie ?Sentinel? w Shrewsbury jako kreślarz i projektant przy produkcji silników do autobusów, po pięciu latach trafił do firmy ?Stone Platt Company? w Crawley, w której był zatrudniony jako projektant pomp głębinowych i systemów zasilania awaryjnego przez ponad 25 lat ? aż do przejścia na emeryturę w 1981 roku. W 1988 roku powrócił do Polski i wraz z żoną zamieszkał w Krakowie. W czerwcu 2003 roku wstąpił do Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa, uzyskując status członka zwyczajnego. Od czerwca 2013 roku Honorowy Członek Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP Oddziału Krakowskiego. Członek Stowarzyszenia Lotników Polski Południowej, w dniu 27 listopada 2013 roku wybrany honorowym wiceprezesem ds. weteranów; w stowarzyszeniu jest także członkiem kapituły ?Honoris?.
Postanowieniem Prezydenta RP Andrzeja Dudy z 28 września 2016 roku na wniosek Ministra Obrony Narodowej Antoniego Macierewicza został mianowany na stopień generała brygady. Awans generalski został wręczony Ludwikowi Krempie osobiście przez Prezydenta w dniu 25 listopada 2016 roku w Krakowie.
Cześć Jego Pamięci!
Źródło: Krakowski Klub Seniorów Lotnictwa: Gen.bryg. w st. spocz. pil. Ludwik KREMPA VM nie żyje?
