Jak podaje Jednostka Wojskowa Grom kilka dni temu, 17 czerwca 2014 r., zmarł w Melbourne płk Zdzisław Tadeusz Straszyński ps. Meteor – jeden z ostatnich żyjących cichociemnych.
Zdzisław Straszyński urodził się 1 kwietnia 1922 r. w Łucku. Gdy wybuchła wojna chodził do drugiej klasy liceum. Po wkroczeniu sowietów do Polski we wrześniu 1939 r. przedostał się przez Rumunię do Francji, gdzie od stycznia 1940 r. rozpoczął służbę w 10. Brygadzie Kawalerii Pancernej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, dowodzonej przez gen. Stanisława Maczka. W czasie kampanii francuskiej, od maja 1940 r., uczestniczył w walkach w składzie 24. pułku ułanów. Po kapitulacji Francji ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie, do momentu przejścia na kurs cichociemnych, służył w 24. pułku ułanów.
15 grudnia 1943 r. został zaprzysiężony jako skoczek – cichociemny. Natomiast zrzucony do Polski 10 maja 1944 r. w ramach operacji lotniczej „Weller 27”. Wraz z nim skakali: por. Kazimierz Bernaczyk „Rango”, ppor. Jan Bienias „Osterba”, kpt. Bohdan Kwiatkowski „Lewar”, ppor. Zygmunt Ulm „Szybki” oraz ppor. Stanisław Niedbał-Mostwin „Bask” – kurier Delegatury Rządu na Kraj.
Pożegnanie oficerów 24 Pułku Ułanów udających się na kurs cichociemnych. Od lewej: por. Wacław Gebethner, ppor. Kazimierz Bernaczyk-Słoński, ppor. Tadeusz Nowobilski, ppor. Zdzisław Straszyński, ppłk Bogumił Szumski, ppor. Adam Krasiński, por. Andrzej Bogusławski (maj 1943 roku)
Po dotarciu do Polski jako oficer Armii Krajowej, dowodził od lipca 1944 r. 1. plutonem dywersyjnym Obwodu Brzesko Okręgu AK Kraków, następnie awansowany na stanowisko zastępcy dowódcy 1. kompanii w 3. batalionie 16. pułku piechoty AK. Później dowodził oddziałem partyzanckim „Meteor”. Najważniejszą akcją tego oddziału była bitwa z żandarmerią niemiecką w Woli Stróskiej 4 października 1944 r.
Po wojnie był poszukiwany przez władze komunistyczne, jednak wydostał się z Polski w grudniu 1947 r. i do końca życia pozostał na emigracji w Australii. Pierwszy raz odwiedził Ojczyznę w 1973 r., a kolejny raz w 1987 r. Od tamtej pory przyjeżdżał praktycznie co dwa lata.
Uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, czterokrotnie Krzyżem Walecznym oraz wieloma innymi odznaczeniami polskimi i brytyjskimi.
