Jurij Borysow, wiceminister obrony Rosji zapowiedział, iż jego kraj pracuje nad zaawansowaną wersją wycofanej niegdyś taktycznej rakiety balistycznej OTR-23 Oka.
System OTR-23 Oka (w kodzie DIA/NATO: SS-23 Spider; indeks GRAU: 9K714) o zasięgu od 300 do 500 km wszedł do służby w 1983 roku jako następca R-17 Elbrus (w kodzie DIA/NATO: SS-1C Scud-B; indeks GRAU: 9K72) (Jemeński Scud zestrzelony przez Saudyjczyków), lecz objął go później Układ o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych pośredniego zasięgu (Treaty on Intermediate-range Nuclear Forces; INF Treaty). Oka mógł używać trzech różnych pocisków. 9M714B były uzbrojone w głowicę nuklearną AA-60 (9N63), 9M714F w odłamkowo-burzący (FRAG-HE) o masie 450 kg, a 9M714K w subamunicję o masie 715 kg. W 1987 roku władze ZSRR zgodziły się zutylizować 200 rakiet 9M714B/F/K oraz 102 transportery-wyrzutnie 9P71.
Tymczasem powrócił pomysł o wdrożeniu analogicznego systemu rakietowego. Jurij Borysow powiedział, że:
Nie ma potrzeby przywracania starego systemu. Pracujemy nad nowym kompleksem, który będzie bazował na rozwiązaniach systemu Oka. Współczesne technologie pozwalają na poprawę zasięgu oraz celności.
Zapowiedzi władz rosyjskich są kolejną próbą ominięcia obostrzeń porozumienia INF. W 2012 roku USA oskarżyły Kreml o naruszenie tego traktatu poprzez testy i wdrażanie pocisku R-500 dla systemu Iskander (w kodzie DIA/NATO: SS-26 Stone; indeks GRAU: 9?720), który może osiągać swoje cele w odległości do 500 km. Traktat INF nakazywał stronom likwidację pocisków balistycznych pośredniego (IRBM) oraz średniego zasięgu (MRBM), a także o zakaz jej produkcji, przechowywania i używania. Po rozpadzie ZSRR, Rosja jako prawnomiędzynarodowa następczyni zobowiązała się respektować ten traktat.
Rosja konsekwentnie realizuje program modernizacji rakietowych systemów balistycznych, w tym także tych o zasięgu międzykontynentalnym. Więcej: Rozwój oraz dalsze perspektywy dla rosyjskich strategicznych systemów balistycznych po rozpadzie ZSRR
