Rzecznik prasowy rosyjsko-indyjskiej spółki joint venture BrahMos Aerospace Ltd. poinformował, że już wkrótce ponaddźwiękowe pociski manewrujące PJ-10 BrahMos trafią do czterech odbiorców zagranicznych.
W dniu 30 maja br. Praveen Pathak, rzecznik prasowy BrahMos Aerospace Limited powiedział agencji prasowej TASS, że już wkrótce zostaną podpisane umowy z pierwszymi odbiorcami zagranicznymi, w tym Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, Wietnamem, RPA i Chile, dodając, że rozmowy z wyżej wymienionymi państwami są prowadzone na zaawansowanym etapie:
Rosja jest partnerem Indii w [programie] BrahMos, więc ważne jest by uzyskać jej zgodę przed podpisaniem umów. Ponadto, prowadzimy wstępne rozmowy z innymi krajami, w szczególności z Filipinami, Koreą Południową, Algierią, Grecją, Malezją, Tajlandią, Egiptem, Singapurem oraz Bułgarią.
W przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich, umowa na dostawy BrahMosów powinna zostać podpisana do końca br., z uwagi na dobre stosunki Indii i Rosji z tym krajem:
Nie będzie żadnego problemu z dostawą pocisków BrahMos do tego kraju, ponieważ nie ma tu konfliktu interesów.
Sytuacja jest bardziej skomplikowana w przypadku Wietnamu, gdyż Indie muszą tu uwzględnić stanowisko Chińskiej Republiki Ludowej:
Musimy wziąć pod uwagę długoletni konflikt Wietnamu z Chinami o granice morskie.
PJ-10 BrahMos jest rosyjsko-indyjskim ponaddźwiękowym pociskiem manewrującym, nad którym prace trwają od 1998 roku. Powstały na bazie rosyjskiego P-800 Oniks/Jachont (w kodzie DIA/NATO: SS-N-26 Strobile; indeks GRAU: 3M55), w podstawowej wersji jest to pocisk przeciw-okrętowy klasy woda-woda, przeznaczony do zwalczania także celów naziemnych. Istnieje również wersja pocisku ziemia-ziemia, a w trakcie rozwoju są wersje wystrzeliwane z powietrza (dla Su-30MKI) i głębiny wodnej (okrętów podwodnych). Zasilany silnikiem strumieniowym (ramjet) dzięki któremu osiąga prędkość 2,8 Ma, pocisk ma od 8 do 8,2 metra długości, średnicę 0,67 metra, masę startową od 2,2 do 3 ton, zasięg od 290 do 300 km oraz głowicę przeciwpancerną zapalającą (semi-armor-piercing high-explosive; SAPHE) lub subamunicję kasetową o wagomiarze 200-300 kg (w zależności od wersji). Celność rakiety (Circular Error Probable; CEP) wynosi – od 1 do 5 metrów, a pocisk ma zmniejszoną sygnaturą radarową (stealth). Początkowo naprowadzany jest inercyjnie i za pomocą nawigacji satelitarnej, a w terminalnej fazie lotu radarowo. Pierwszy test pocisku odbył się w czerwcu 2001 roku, a sześć lat później BrahMos wszedł na uzbrojenie indyjskich sił zbrojnych. Nazwa pocisku pochodzi od nazw rzek: Brahmaputry i Moskwy. Od 2011 jest opracowywany następca pocisku, oznaczony jako BrahMos-II (K), który będzie najprawdopodobniej eksportową wersją rosyjskiego 3M22 Cirkon, nad którym trwają prace.
Czytaj także:
Test indyjskiej rakiety balistycznej K-4
Kolejny test indyjskiego pocisku cruise Nirbhay
Rosja rozpoczęła przezbrajanie atomowych okrętów podwodnych proj. 949A Antiej
VII Międzynarodowy Salon Morskiej Techniki Wojskowej IMDS-2015
Amerykański pocisk hipersoniczny HSSW przed 2020 rokiem
