Ponieważ organy administracji wojskowej stanowią element administracji państwa i systemu bezpieczeństwa narodowego, realizują określone w prawodawstwie przedsięwzięcia z zakresu zarządzania kryzysowego. Siły Zbrojne RP stanowią środek ostateczny w rozwiązywaniu sytuacji o charakterze kryzysowym. Dlatego też realizacja przez nie wsparcia dla władz cywilnych i społeczeństwa wymaga współdziałania terenowych organów administracji wojskowej (TOAW) z organami administracji publicznej. Należy zatem omówić rolę administracji wojskowej oraz obszary współpracy z administracją publiczną w przedsięwzięciach z zakresu zarządzania kryzysowego.
Resort Obrony Narodowej jest zasadniczym elementem narodowego systemu zarządzania kryzysowego. Minister Obrony Narodowej kieruje za pośrednictwem podległych instytucji udziałem sił i środków resortu w reagowaniu na zagrożenia o charakterze pozamilitarnym.
Artykuł 25 Ustawy o zarządzaniu kryzysowym[1] zawiera przesłanki, wskazujące pewne zasady, na podstawie których oddziały lub pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej mogą użyte w przedsięwzięciach z zakresu zarządzania kryzysowego.
Fakt ten jest bezpośrednio, funkcjonalnie powiązany z zawartym w art. 14 ust. 10 owej ustawy z zapisem z którego wynika, iż Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego (WSzW) lub jego przedstawiciel, mają obowiązek uczestniczenia w przedsięwzięciach Wojewódzkiego Zespołu Zarządzania Kryzysowego (WZZK).
Podstawę udziału TOAW w zadaniach z zakresu zarządzania kryzysowego oraz zwalczania klęsk żywiołowych stanowią również zapisy art. 3 ust. 2 Ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.[2]
Skupiając się jednak na zapisie, mówiącym o: ?koordynacji rozwijania i użycia oddziałów i pododdziałów wojskowych na potrzeby zwalczania klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, ochrony mienia, akcji poszukiwawczych oraz ratowania lub ochrony zdrowia i życia ludzkiego (?)?[3] oraz ?udziału w realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego w województwie (?)?[4] można stwierdzić, iż szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, obarczony jest realizacją dwóch rodzajów zadań w zakresie zarządzania kryzysowego. Koordynacją, mającą na celu zagwarantowanie wykonywania zadań jak i prawidłowego funkcjonowania wydzielonych oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych RP oraz bieżącą realizacją prac planistyczno-organizacyjnych WZZK.
Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 marca 2010 roku w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień[5] znacznie poszerza zadania TOAW w obszarze zarządzania kryzysowego. Określa ono w sposób szczegółowy udział Szefów WSzW w wykonywaniu zadań zarządzania kryzysowego na terenie województwa poprzez:
W rozporządzeniu określono także zakres zadań Wojskowych Komend Uzupełnień (WKU) w sytuacji wystąpienia sytuacji kryzysowej na administrowanym terenie:
Rola WKU oraz WSzW w zarządzaniu kryzysowym, wskazuje iż TOAW jest łącznikiem pomiędzy resortem obrony narodowej a sferą cywilną. Wojsko jest również ostatecznością w sytuacji, gdy oddelegowane do rozwiązania sytuacji kryzysowej siły i środki okażą się niewystarczające.
Zasadniczym zadaniem Wojewódzkich Sztabów Wojskowych (WSzW) w procesie zarządzania kryzysowego jest koordynacja działań oddziałów i pododdziałów podczas akcji ratunkowych. W tym zakresie zadania WSzW obejmują przede wszystkim:
W obszarze wspomagania systemu zarządzania kryzysowego WSzW zajmuje się m.in.:
Zadania WKU są w dużej mierze adekwatne do zadań WSzW, różnicę stanowi jedynie szczebel ich realizacji oraz sprawowane funkcje[10]. Z treści Rozporządzenia Ministra Obrony z 4 marca 2010 roku[11], wynika, iż działanie WKU oparte jest głównie na współpracy z innymi organami oraz podmiotami w zakresie obronności państwa.
Wśród zadań określonych m.in. w Ustawie o powszechnym obowiązku obrony RP oraz w Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień, wskazany został zakres współpracy WSzW z organami administracji publicznej.
Głównym elementem współdziałania, jest współpraca z wojewodą polegająca na:
Dodatkowo w ramach realizowania zadań Szef WSzW, stanowi część wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego, prowadzi współpracę w zakresie monitorowania zagrożeń na obszarze województwa oraz tworzenia planów ochrony infrastruktury krytycznej wraz z organami administracji publicznej i przystosowanymi do tego celu służbami[13].
Niezwykle ważnym zagadnieniem jest współpraca wojewody z Szefem WSzW w informowaniu Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych o potrzebach użycia sił i środków do wykonywania zadań związanych z zarządzaniem kryzysowym na obszarze województwa. Odbywa się to przez wojewodę, Szefa WSzW, Połączone Centrum Operacyjne, a odbiorcą finalnym informacji jest Inspektorat Sił Zbrojnych[14].
W realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego istotna jest także współpraca WKU z zespołami zarządzania kryzysowego na szczeblu gminy oraz powiatu, które mieszczą się w granicach terenu administrowanego przez WKU. Zadania zespołu opierają się na:
Rola jaką pełnią WKU polega również przekazywaniu Szefowi WSzW wniosków do prowadzonej przez wojewodę analizy zagrożeń, oraz wskazówek wojewody wobec powiatowych planów zarządzania kryzysowego[16].
Współpraca wojskowych komend uzupełnień z organami administracji publicznej posiada obszerny zasięg. Od zagadnień planistyczno-organizacyjnych do koordynowania działań wydzielonych pododdziałów włącznie.
Jak wynika z powyższych rozważań, zarówno TOAW jak i organy administracji publicznej pełnią istotne funkcje w zarządzaniu kryzysowym. Zasadnicze obszary współdziałania zostały zaprezentowane w oparciu o obowiązujące akty normatywne. Terenowe organy administracji wojskowej stanowią przede wszystkim element koordynacji wsparcia militarnego dla władz cywilnych i społeczeństwa, w sytuacji, gdy podstawowe środki będące w dyspozycji samorządów okażą się niewystarczające.
PRZYPISY
[1] Dz. U. 2007 Nr 89 poz. 590, Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym, dostęp 05.05.2015r.
[2] Dz .U. 2015 poz. 144, Ustawa z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskie, dostęp 06.05.2015r.
[3] Tamże, art.14, ust.3.
[4] Tamże, art.14
[5] Dz. U. RP. Nr 41, Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 marca 2010 roku w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień, dostęp 06.05.2015r.
[6] Dz. U. RP. Nr 41, Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 marca 2010 roku w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień, dostęp 06.05.2015r.
[7] Tamże.
[8]Dz. U. 2015 poz. 144, Ustawa z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, dostęp 10.05.2015r.
[9] G. Lewandowski, Rola terenowych organów administracji wojskowej w systemie zarządzania kryzysowego we współdziałaniu z administracją publiczną, Warszawa 2013, s.13.
[10] R. Kalinowski, Administracja wojskowa w realizacji zadań obronnych, Warszawa 2002, s.21-22.
[11] Dz. U. RP. Nr 41, Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 marca 2010 roku w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień, dostęp 10.05.2015r.
[12] Dz. U. RP. Nr 41, Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 marca 2010 roku w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień, dostęp 10.05.2015r.
[13] Tamże, art.14, ust.4.
[14] G. Lewandowsk, Rola terenowych organów administracji wojskowej w systemie zarządzania kryzysowego we współdziałaniu z administracją publiczną, Warszawa 2013, s.14-15.
[15] Dz. U. 2015 poz. 144,Ustawa z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, dostęp 12.05.2015r.
[16] Dz. U. RP. Nr 41, Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 marca 2010 roku w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień, dostęp 12.05.2015r.