Jak informuje portal MenaDéfense.net, eksportowymi wariantami rosyjskich korwet rakietowych Bujan, oznaczonych jako projekt 21632 Tornado, zainteresowane są marynarki wojenne Egiptu i Turkmenistanu. Warto przypomnieć, że rosyjskie jednostki tego typu brały udział w atakach rakietowych przeciwko tzw. Państwu Islamskiemu (ISIS) w Syrii.
W połowie lipca br. portal MenaDéfense.net, zajmujący się sprawami obrony wśród krajów muzułmańskich poinformował, że eksportowymi wariantami rosyjskich korwet rakietowych Bujan, oznaczonych jako projekt 21632 Tornado, zainteresowane są marynarki wojenne Egiptu i Turkmenistanu. Wskazują na to oficjalne dokumenty Zelenodolskiej Stoczni im. Gorkiego w rosyjskiej Republice Tatarstanu, tj. coroczny raport dotyczący aktywności przemysłowej, w którym mowa jest o budowie dwóch, zmodyfikowanych według oczekiwań odbiorców, korwet rakietowych projektu 21632 Tornado dla klientów zagranicznych, oznaczonych numerami 818 i 795, które w rosyjskim nazewnictwie oznaczają, odpowiednio, Egipt i Turkmenistan. Warto przy tym zauważyć, że w 2014 roku pojawiły się informacje o zainteresowaniu zakupem jednej korwety przez Kazachstan.
Jeśli chodzi o wariant używany przez rosyjską WMF, czyli projekt 21631 Bujan-M, są to najmniejsze okręty wojenne uzbrojone w rakiety manewrujące 3M-14TE z rodziny Kalibr-NK. Okręty mają 75 metrów długości, 11 metrów szerokości, 6,57 metra wysokości oraz 2,5 metra zanurzenia. Wypierają maksymalnie 949 ton i mają zasięg do 4.300 km (2.600 mil morskich). Okręty tego typu z Floty Czarnomorskiej i Floty Kaspijskiej w ostatnim czasie aktywnie brały udział w przeprowadzaniu ataków rakietowych na pozycje terrorystów z ISIS i Frontu al-Nusra w Syrii. Projekt 21632 Tornado jest z kolei pochodną pierwszej wersji korwet, czyli projektu 21630 Bujan, a więc okręty są mniejsze i mają 61,45 metra długości, 9,6 metra szerokości i 2 metry zanurzenia. Ponadto, wypierają 560 ton (standardowa wyporność, ale nie jest to wartość maksymalna ? przyp. red.), a zasięg wynosi 2.800 km (1.700 mil morskich).
W przypadku wariantu eksportowego różne powinno być także podstawowe uzbrojenie rakietowe, gdyż sprzedając standardowe, Rosja złamałaby Reżim Kontroli Technologii Rakietowych (Missile Technology Control Regime; MTCR), zrzeszający 35 państw i ograniczający eksport pocisków rakietowych i systemów bezzałogowych o ładowności ponad 500 kg i zasięgu 300 km. W przypadku rakiet z rodziny Kalibr, Egipt, Turkmenistan i Kazachstan według prawa międzynarodowego mogłyby zamówić rakiety manewrujące w wariancie eksportowym 3M-54TE Klub-N (przeciw-okrętowe; 220 km), 3M-54TE1 (przeciw-okrętowe; 300 km) lub 3M-14TE (do atakowania celów lądowych; 300 km). Jednakże powyższe wymaga modyfikacji w postaci uniwersalnych wyrzutni pionowego startu VLS (Vertical Launching System) typu UKSK, tak więc standardowe uzbrojenie oferowane przez producenta stanowią dwie wyrzutnie dla ośmiu rakiet przeciw-okrętowych Ch-35UE Uran (260 km), dwie wyrzutnie dla czterech rakiet manewrujących P-800 Jachont (300 km) oraz wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet A-215 Grad-M.
RFS Astrachań (101), korweta rakietowa projektu 21630 Bujan. / fot. oaoosk.ru
Źródło:
menadefense.net: Egypt to order Buyan Class corvettes in 2017
oaoosk.ru: Project 21632 „Tornado”
Czytaj także:
Rosyjskie korwety na Morzu Śródziemnym
Rosyjski atak rakietowy w rejonie Aleppo [WIDEO]
Rosyjski atak rakietowy na pozycje Frontu al-Nusra
Rosyjski atak rakietowy na ISIS
Dwa rosyjskie okręty wojenne z wizytą w Iranie